Ìyàtọ̀ láàrin àwọn àtúnyẹ̀wò "Samuel Beckett"

Samuel Beckett (àtúnṣe)

Àtúnyẹ̀wò ní 21:40, 10 Oṣù Kẹ̀wá 2015

107,371 bytes removed ,  21:40, 10 Oṣù Kẹ̀wá 2015
Revert vandalism
(OK)
(Revert vandalism)
{{Infobox Writer <!-- for more information icons such as nobel peace, see [[:Template:Infobox writer]] -->
<center>
| image = Samuel Beckett 01.jpg
Wiki Loves Africa: share African cultural fashion and adornment pictures with the world!
| caption =
</center>
| pseudonym = Andrew Belis <ref>[http://www.hrc.utexas.edu/exhibitions/online/beckett/career/beginnings/publications7.html Fathoms from Anywhere - A Samuel Beckett Centenary Exhibition]</ref>
| birthname = Samuel Barclay Beckett
| birthdate = {{Birth date|1906|4|13|df=yes}}
| birthplace = [[Foxrock]], [[Dublin]], Ireland
| deathdate = {{Death date and age|1989|12|22|1906|4|13|df=yes}}
| deathplace = [[Paris]], France
| occupation = Novelist, playwright, poet, essayist
| nationality = Irish
| genre = Drama, fictional prose, poetry, screenplays, [[experimental literature|experimental]], [[absurdist fiction]], [[philosophical fiction|existential fiction]]
| movement = [[Modernist literature|Modernism]]
| language = English, French
| influences = [[Dante Alighieri]], [[Arnold Geulincx]], [[James Joyce]], [[Marcel Proust]], [[Jean Racine]], [[Arthur Schopenhauer]], [[John Millington Synge|J.M Synge]], [[W.B. Yeats]], [[Seán O'Casey]], [[Oscar Wilde]], [[Marquis de Sade]], [[René Descartes]], [[Laurence Sterne]], [[Democritus]], [[John Milton]], [[Immanuel Kant]], [[Bishop Berkeley]]
| influenced = [[Edward Albee]], [[Paul Auster]], [[Alain Badiou]], [[John Banville]], [[Donald Barthelme]], [[William S. Burroughs]], [[Italo Calvino]], [[Marina Carr]], [[J. M. Coetzee]], [[Don DeLillo]], [[Philip K. Dick]], [[Michel Foucault]], [[Václav Havel]], [[Eugene Ionesco]], [[B. S. Johnson]], [[Sarah Kane]], [[Derek Mahon]], [[David Mamet]], [[Bruce Nauman]], [[Edna O'Brien]], [[Jamie O'Neill]], [[Damian Pettigrew]], [[Harold Pinter]], [[Alberto Ruy-Sánchez]], [[Sam Shepard]], [[Tom Stoppard]]
| notableworks = ''[[Waiting for Godot]]''<br />''[[Endgame (play)|Endgame]]''
| awards = {{Awd|[[Nobel Prize in Literature]]|1969}}<!-- do not add image icons such as nobel peace, see [[:Template:Infobox writer]] -->
}}
 
'''Samuel Barclay Beckett''' (13 April 1906 – 22 December 1989) je olukowe ara Irelandi to gba [[Ebun Nobel]] ninu [[Literature|Litireso]].
= Samuel Beckett =
Vikipedi, özgür ansiklopedi
{| class="infobox vcard"
 
! colspan="2" |Samuel Beckett
 
{{ẹ̀kúnrẹ́rẹ́}}
|-
== Itokasi ==
| colspan="2" |Beckett, 1977
{{reflist}}
{{Nobel Prize in Literature}}
 
[[Ẹ̀ka:Àwọn ẹlẹ́bùn Nobel nínú Lítíréṣọ̀]]
|-
!Mahlas
|Andrew Belis (''Recent Irish Poetry'')<sup>[1]</sup>
 
|-
!Doğum
|13 Nisan 1906<br>
Dublin, Birleşik Krallık <small>(1801–1922)</small>
 
|-
!Ölüm
|22 Aralık 1989 (83 yaşında)<br>
Paris, Fransa<br>
 
|-
!Milliyet
|İrlandalı
 
|-
!Meslek
|Romancı, kısa öykü yazarı, oyun yazarı, şair, makale yazarı
 
|-
!Tür
|Drama, düz yazı
 
|-
!Akım
|Postmodernizm, absürt tiyatro
 
|-
| colspan="2" |Etkilendikleri[göster]
 
|-
| colspan="2" |Etkiledikleri[göster]
 
|-
| colspan="2" |
SamuelBeckett.net (İngilizce)
 
|}
'''Samuel Barclay Beckett''', (13 Nisan 1906; Foxrock, Dublin - 22 Aralık 1989, Paris), İrlandalı yazar, oyun yazarı, eleştirmen ve şair. 20. yüzyıl deneysel edebiyatının önde gelen yazarlarından biridir. James Joyce'un takipçisi olduğu için "son modernistlerden", daha sonraki pek çok yazarı etkilemiş olduğu için de "ilk postmodernistlerden" biri olarak değerlendirilir. Beckett ayrıca, Martin Esslin'in "Absürt Tiyatro"
olarak adlandırdığı akımın en önemli yazarı sayılmaktadır. Eserlerinin
çoğunu Fransızca ya da İngilizce yazıp, diğer dile kendisi çevirmiştir.
En bilinen eseri Godot'yu Beklerken'dir.
 
Beckett'in eserleri sade ve temel olarak minimalisttir. Bazı yorumlara göre, çağdaş insanın durumu hakkında oldukça kötümser, hatta hiççi eserler vermiştir. Gittikçe daha kısa ve özlü eserler veren Beckett, bu kötümserliği kara mizah
yoluyla anlatır. "Roman ve drama türlerinde yeni formlarda oluşturduğu
eserlerini, modern insanın yoksunluğu üzerine kurguladığı"<sup>[2]</sup> için, 1969'da Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülen Beckett, ayrıca 1984'te Aosdána'da Saoi seçilmiştir<sup>[3]</sup>.
 
== İçindekiler ==
* 1 Yaşamı
** 1.1 Çocukluğu ve eğitimi
** 1.2 İlk yazıları
** 1.3 II. Dünya Savaşı
** 1.4 Ün: Romanlar ve tiyatro
** 1.5 Sonraki yaşamı ve çalışmaları
* 2 Çalışmaları
** 2.1 Erken dönem
** 2.2 Orta dönem
** 2.3 Son dönem
* 3 Etkileri
* 4 Edebi mirası
* 5 Seçme bibliyografi
** 5.1 Drama
** 5.2 Düz yazı
** 5.3 Şiir
** 5.4 Çeviri
* 6 Kaynaklar
** 6.1 Kitaplar
*** 6.1.1 Birincil kaynaklar
*** 6.1.2 İkincil kaynaklar
** 6.2 Genel Ağ
* 7 Referanslar
* 8 Dış bağlantılar
 
== Yaşamı ==
 
=== Çocukluğu ve eğitimi ===
Beckett ailesinin (aslı: Becquet) ''Huguenot'' yani Fransız Kalvinist kökenli olduğu ve 1685'te Nantes Fermanı'nın yürürlükten kaldırılmasıyla birlikte Fransa'dan İrlanda'ya göç ettiği söylenir. Ancak bu teorinin muhtemel olmadığı düşünülmektedir.<sup>[4]</sup> Beckett'in babası inşaatlarda keşif uzmanı, annesi ise yazarın sözleriyle "neredeyse bir Quaker"<sup>[5]</sup> kadar derin dinî inançlara sahip bir hemşireydi.<sup>[6]</sup> İrlanda Anglikan Kilisesi'ne üye olan ailenin, Dublin'in Foxrock banliyösündeki ''Cooldrinagh'''da
bulunan evi, 1903 yılında Samuel'in babası William tarafından
yaptırılmış, bahçesinde tenis kortu da bulunan büyük bir evdi.
Beckett'in şiirlerinde ve düz yazılarında, bu evin, bahçenin, babasıyla
gezintiye çıktığı kırların, yakınlardaki Leopardstown yarış pistinin,
Foxrock İstasyonunun ve tren hattının sona erdiği Harcourt Street
İstasyonunun izlerine rastlanır.
 
Beckett bu evde 13 Nisan 1906'da doğdu. Ancak doğum belgesindeki
tarih 13 Mayıstır. İnsanın dünyadaki varlığını, çekilmesi gereken bir
çile olarak gören yazarın doğum gününü değiştirirken Paskalya'dan önceki son cumaya (Good Friday) denk gelen 13 Nisan tarihini özellikle seçtiği öne sürülmüştür.<sup>[7]</sup>
 
Kuvvetli ve uysal bir çocuk olan kardeşi Frank'in aksine Samuel zayıf, sağlıksız ve mızmızdı.<sup>[8]</sup>
Beş yaşındayken anaokuluna gitmeye başladı ve burada ilk müzik
eğitimini aldı. Daha sonra şehir merkezinde Harcourt Caddesi'ndeki ''Earlsford House School''<nowiki/>'a devam etti. 1919'da Fermanagh, Enniskillen'de bulunan, Oscar Wilde'ın da okuduğu ''Portora Royal School''<nowiki>'a geçti. Doğuştan atletik olan Beckett, solak bir vurucu olarak krikette çok başarılı oldu. Daha sonra, Dublin Üniversitesi
takımında yer aldı ve Northamptonshire County Cricket Kulübü'ne karşı
iki maçta oynadı. Böylece Beckett, kriketin kutsal kitabı sayılan </nowiki>''Wisden Cricketers' Almanack''<nowiki/>'ta yer alan tek Nobel ödülü sahibi kişi oldu.<sup>[9]</sup>
 
=== İlk yazıları ===
Beckett'in Fransızca, İngilizce ve İtalyanca eğitimi aldığı Trinity Koleji kampüsü.
 
Beckett, 1923 ile 1927 arasında Dublin'deki Trinity Koleji'nde Fransızca, İngilizce ve İtalyanca üzerine eğitim gördü. Buradaki hocalarından biri ünlü Berkeley araştırmacısı Dr. A. A. Luce idi. Beckett lisans eğitimini (B.A.) burada tamamladıktan sonra kısa bir süre Belfast'taki Campbell College'da öğretmenlik yaptı. Ardından Paris'teki École Normale Supérieure'de ''lecteur d'anglais'' olarak çalışmaya başladı. Burada yakın arkadaşı şair Thomas MacGreevy tarafından, ünlü İrlandalı yazar James Joyce
ile tanıştırıldı. Bu karşılaşmanın genç Beckett üzerinde derin bir
etkisi oldu. Beckett ,Joyce'a pek çok çalışmasında yardımcı oldu.
Bunların başında, Joyce'un ''Finnegans Wake'' adıyla yayınlanacak olan kitabı için yaptığı araştırmalar gelir.<sup>[10]</sup>
 
Beckett 1929'da, basılan ilk eseri olan ''Dante...Bruno. Vico..Joyce''
isimli eleştiri denemesini yayınladı. Joyce'un eserlerini ve tarzını,
ahlâksız, karanlık ve donuk olduğu iddialarına karşı savunan bu makale; Eugene Jolas, Robert McAlmon ve William Carlos Williams'ın da aralarında bulunduğu bir grup yazarın Joyce ile ilgili denemelerini içeren ''Our Exagmination Round His Factification for Incamination of Work in Progress''
isimli kitapta yer aldı. Beckett'ın, Joyce ve ailesiyle yakın bir
dostluğu vardı. Ancak Beckett, Joyce'un kızı Lucia'nın kendisine duyduğu
ilgiye karşılık vermeyince bu yakınlık bozuldu.<sup>[11]</sup> Beckett'in ilk kısa öyküsü ''"Assumption (Varsayım)"'' da tam bu dönemde, Jolas'ın çıkardığı bir edebiyat dergisi olan ''Transition'''da yayınlandı. Ertesi yıl Beckett, aceleyle yazılmış ''"Whoroscope"'' isimli şiiriyle küçük bir edebiyat ödülü kazandı.<sup>[12]</sup> Şiir, Beckett'ın ödüle başvurmaya karar verdiği sırada okumakta olduğu René Descartes biyografisinden esinle yazılmıştı<sup>[12]</sup>.
 
Beckett'ın, eserlerinden büyük ölçüde etkilendiği arkadaşı James Joyce
 
Beckett 1930'da Trinity College'a okutman olarak döndü. Ancak dördüncü dönemin sonunda Aralık 1931'de buradan ayrıldı.<sup>[13]</sup> Kendi seçtiği bu meslek, neredeyse patalojik derecede utangaç olması ve ders verirken insanların önünde olmaktan hoşlanmaması<sup>[14]</sup> sebebiyle onda kısa sürede hayal kırıklığı yaratmıştı<sup>[15]</sup>.
Ayrıca, Beckett'ın derslerdeki zorlayıcı tutumu ve kıt notları
sebebiyle öğrenciler tarafından şikayet edilmesi ve okul yöneticileri
tarafından uyarılması da bu hayal kırıklığını artırdı.<sup>[11]</sup>
Beckett bu hayal kırıklığını Modern Language Society of Dublin'e bir
oyun oynayarak gösterdi. Tümüyle hayal ürünü olan ve ortamdaki
ukâlalıkla dalga geçmek için uydurduğu ''"Concentrism (Eşmerkezcilik)"'' akımının kurucusu Toulouselu yazar ''"Jean du Chas"'' hakkında kapsamlı bir makale hazırladı.<sup>[16][17]</sup>
 
Beckett 1931'de Trinity'deki görevinden ayrılarak kısa süren akademik
kariyerini sonlandırdı. Hayatındaki bu dönüm noktasının anısına, Johann Wolfgang von Goethe'nin ''Wilhelm Meister’in Çıraklık Yılları'' romanından esinlenerek "Gnome" şiirini yazdı. Şiir nihayet 1934'te ''Dublin Magazine'''de yayınlandı:
{| class="cquote"
 
|“
|
: ''Spend the years of learning squandering''
: ''Courage for the years of wandering''
: ''Through a world politely turning''
: ''From the loutishness of learning.''<sup>[18]</sup>
 
|”
 
|-
| colspan="3" |<br>
 
|}
Beckett'ın hakkında yazdığı inceleme ile ismini duyurduğu Marcel Proust
 
Beckett Trinity College'den ayrıldıktan sonra Avrupa'da yolculuklara başladı. Bir süre Londra'da kaldı ve burada 1931'de, Fransız yazar Marcel Proust hakkındaki ''Proust'' isimli eleştirel çalışmasını yayınladı. İki yıl sonra, babasının ölümünün etkisiyle, Tavistock Kliniği'nde Dr. Wilfred Bion gözetiminde iki yıl sürecek olan bir tedaviye başladı. Bion, Beckett'in Carl Jung'un
Tavistock'ta verdiği üçüncü derse girmesini sağladı. Beckett'in yıllar
sonra bile hatırladığı bu ders "never properly born" hakkındaydı.
Buradaki görüşlerin etkileri Beckett'in Watt ve Godot'yu Beklerken gibi eserlerinde görülür.<sup>[19]</sup> Beckett 1932'de ilk romanı ''Sıradan Kadınlar Düşü'''nü
yazdı ancak pek çok yayıncının olumsuz cevabı üzerine kitabı
yayınlamaktan vazgeçti. Bu roman 1993'e kadar yayınlanamamış olmasına
rağmen, Beckett'ın birçok şiirine ve yayınlanan ilk kitabı olan 1933
tarihli ''Aşksız İlişkiler'' isimli öykü toplamına kaynaklık etti.
 
Beckett bu dönemde bazı makaleler ve incelemeler yayınladı. Bunların
arasında "Güncel İrlanda Şiiri" (The Bookman, Ağustos 1934) ve arkadaşı
Thomas MacGreevy'nin şiirlerini incelediği "Hümanistik Dingincilik" (The
Dublin Magazine, Temmuz - Eylül 1934) gibi yazılar da vardı. MacGreevy,
Brian Coffey, Denis Devlin ve Blanaid Salkeld'in
eserlerini incelediği bu yazılarda Beckett, bu şairlerin henüz yeterli
başarıya ulaşmamış olmalarına rağmen, çağdaşları olan Kelt Uyanışı hareketinden daha üstün olduklarını savundu ve bu fikrini desteklemek için Ezra Pound, T. S. Eliot ve Fransız sembolistlerinin, bu şairlerin öncülleri olduklarını öne sürdü. Beckett bu şairleri ''"İrlanda'nın yaşayan poetikasının çekirdeği"''<sup>[20]</sup> olarak tanımlarken aynı zamanda modernist İrlanda poetikasının temel kurallarını da belirlemiş oluyordu.
 
Beckett, ''Echo's Bones and Other Precipitates'' isimli şiir kitabını yayınladığı 1935'te aynı zamanda Murphy isimli romanı üzerinde çalışıyordu. O yılın mayıs ayında MacGreevy'ye yazdığı bir mektupta sinema hakkında okuduğundan ve Moskova'ya giderek Gerasimov Sinematografi Enstitüsü'nde Sergei Eisenstein ile birlikte çalışmak istediğinden bahsetti.<sup>[21]</sup> 1936'nın ortalarında Sergei Eisenstein ve Vsevolod Pudovkin'e
bir mektup yazarak yanlarında çalışmak istediğini bildirdi. Ancak
Eisenstein'ın çiçek salgını sebebiyle karantinada olması sonucunda
mektubun kaybolması yüzünden ve ertelenmiş bir film projesi olan ''Bezhin Meadow'''un senaryosunu yeniden yazmaya yoğunlaşması nedeniyle, Beckett'ın bu girişimi sonuçsuz kaldı.<sup>[22]</sup> Beckett bu arada ''Murphy''<nowiki>'yi
bitirdi ve 1936'da tüm Almanya'yı dolaşacağı uzun bir yolculuğa çıktı.
Bu yolculuk boyunca, gördüğü önemli sanat eserlerini kaydettiği pek çok
defter tuttu. Ayrıca tüm ülkeyi sarmaya başlamış olan Nazi hareketine karşı duyduğu hoşnutsuzlukla ilgili notlar aldı.</nowiki><sup>[23]</sup> 1937'de kısa bir süre için İrlanda'ya döndü ve ''Murphy'''nin
yayınlanmasıyla ilgilendi. Romanı ertesi sene kendisi Fransızca'ya
çevirdi. Annesiyle yaşadığı bir anlaşmazlık, Paris'te yaşama fikrini
daha da destekledi (Beckett 1939'da II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla birlikte Paris'e temelli yerleşecekti, çünkü - kendi sözleriyle - ''savaşta Fransa'yı, barışta İrlanda'yı'' tercih ediyordu<sup>[24]</sup>). Aralık 1937 civarında Beckett Peggy Guggenheim ile kısa süreli bir ilişki yaşadı.
 
Paris'te Ocak 1938'de, ironik biçimde "tedbirli" lakabıyla tanınan ün
salmış bir kadın satıcısının ısrarlarını geri çevirmeye çalışırken
göğsünden bıçaklanan Beckett ölümden döndü.<sup>[25]</sup> James Joyce, yaralı Beckett için hastanede özel bir oda hazırlattı. Paris'e daha önceki gelişinden Beckett'ı uzaktan tanıyan Suzanne Deschevaux-Dumesnil,
olayın kamuoyunda duyulmasıyla birlikte yazara ilgi gösterdi ve
aralarında yaşam boyu sürecek bir birliktelik başladı. Bir ön duruşma
sırasında Beckett, kendisine saldıran adama bunun sebebini sordu ve "''Je ne sais pas, Monsieur. Je m'excuse.''" ("Bilmiyorum, bayım. Üzgünüm.")<sup>[26]</sup> cevabını aldı.
 
=== II. Dünya Savaşı ===
Beckett'a da verilen ''Direniş Madalyası (Médaille de la Résistance)''
 
Beckett 1940'taki Alman işgali sonrasında Fransız Direnişi'ne katıldı. İki yıl boyunca kurye olarak çalıştı ve birçok defa Gestapo tarafından yakalanma tehlikesi atlattı.<sup>[27]</sup>
 
Ağustos 1942'de birliğinin ihbar edilmesi sebebiyle, Suzanne ile birlikte güneye kaçtı ve Alpes-Côte d'Azur
bölgesindeki Roussillon, Vaucluse kasabasında saklandı. Burada, evinin
arka bahçesinde mühimmat saklayarak Direniş'e yardım etmeyi sürdürdü.
Roussillon'da yaşadığı iki yıl boyunca, Maquis gerillalarının Vaucluse Dağları'nda Alman Ordusu'na karşı gerçekleştirdiği sabotajlara destek verdi.<sup>[28]</sup>
 
Fransız Hükümeti, Alman istilasına karşı savaşımdaki çabaları sebebiyle Beckett'ı, ''Savaş Haçı (Croix de Guerre)'' ve ''Direniş Madalyası (Médaille de la Résistance)'' ile ödüllendirdi. Ancak Beckett hayatının sonuna kadar, bu dönemdeki faaliyetlerini hep "izcilik işleri" olarak adlandırdı.<sup>[29]</sup> Roussillon'da saklandığı süre boyunca, "bağlantısını koparmamak için"<sup>[30]</sup> Watt isimli romanı üzerinde çalıştı. (1941'de başladığı bu roman 1945'te bitti, ancak 1953'e kadar yayınlanmadı.)
 
=== Ün: Romanlar ve tiyatro ===
Beckett 1945
yılında kısa süreliğine Dublin'e döndü. Ardından İrlanda kızılhaçının
Saint-Lô'da kurduğu hastanede birkaç ay süreyle ambar görevlisi ve
tercüman olarak çalıştı.<sup>[31]</sup>
1946'da yeniden Dublin'e annesinin yanına gitti. Bu ziyareti sırasında,
annesinin odasında bütün edebi hayatını etkileyip yön verecek bir şeyin
farkına vardı. Bu deneyimini daha sonra, 1958'de ''Krapp'ın Son Bandı'' oyununda kurguladı. Oyunda Krapp’ın keşfi fırtınalı bir gece, Dún Laoghaire'nin
bir Doğu Rıhtımında gerçekleşir. Bazı eleştirmenler Beckett'ı Krapp
ile, Beckett'ın kendi sanatsal esininin de aynı yerde, aynı tür havada
gerçekleştiğini ileri sürecek kadar özdeşleştirir. Oyun boyunca Krapp
hayatının önceki döneminde yaptığı bir kaseti dinlemektedir; bir ara
genç kendisinin şu sözleri söylediğini duyar: “...sonunda açıkça
görüyorum ki hep bastırmaya çalıştığım karanlık, gerçekte benim en
iyi...” Fakat Krapp kasedi ileri sarar ve seyirci keşfinin tamamını
öğrenemez.
 
Beckett'in Reginald Gray tarafından çizilmiş olan portresi
 
Beckett daha sonra James Knowlson'a kayıttaki eksik kelimenin "''dostumdu"''
olduğunu söyledi. Beckett'a göre, yaşadığı bu deneyim James Joyce ile
olan ilişkisinden kaynaklanmıştı. Çünkü sonsuza kadar Joyce'un
gölgesinde kalması ihtimali vardı, onu kendi oyununda hiçbir zaman
yenemeyeceğinden emindi. Sonra bu deneyimi yaşadı ve Knowlson'a göre bu ''"tüm kariyerini değiştiren bir dönüm noktasıydı."'' Knowlson hazırladığı ''Damned to Fame'' isimli biyografide, Beckett'ın bu deneyimi kendisine nasıl açıkladığını şöyle anlatmıştır:
 
1946'da Jean-Paul Sartre'ın ''Les Temps Modernes'' dergisi Beckett'ın, daha sonraları ''La fin'' veya ''The End'' isimleriyle anılacak olan kısa hikâyesi ''Suite''<nowiki/>'in ilk bölümünü, yarısının teslim edilmediğini farketmeden yayımladı. Simone de Beauvoir hikâyenin ikinci bölümünü yayımlamayı reddetti. Beckett aynı yıl, 1970'e kadar yayınlanmayacak olan dördüncü romanı ''Mercier ile Camier''<nowiki/>'i de yazmaya başladı. Bu roman pek çok yönden, Beckett'in kısa süre sonra yazacağı en ünlü eseri ''Godot'yu Beklerken''<nowiki/>'in habercisiydi. Daha da önemlisi, Beckett'in doğrudan Fransızca yazdığı ilk uzun eseriydi. Beckett, ''Molloy'', ''Malone Ölüyor'' ve ''Adlandırılamayan''<nowiki>'dan
oluşan roman üçlemesi de dahil olmak üzere, daha sonraki çoğu eserini
Fransızca yazacaktı. Anadili İngilizce olmasına rağmen eserlerini
Fransızca yazmasının sebebi, kendi deyimiyle, "üslupsuz" yazmanın
Fransızca'da daha kolay olmasıydı.</nowiki><sup>[34]</sup> Beckett Fransızca'nın onun için taşıdığı ''"yabancılık kokusunu"'' seviyordu ve ''"bir anadili kullanımının özünde olan otomatizmlerden kurtulmak"'' için Fransızca yazıyordu.<sup>[35]</sup>
 
Bir posta kartında Beckett'ın el yazısı
 
Beckett şöhretinin büyük kısmını ''Godot'yu Beklerken'' isimli oyununa borçludur. Sıkça alıntılanan bir makalede eleştirmen Vivian Mercier, ''"Beckett
teorik olarak imkânsız bir şeyi, hiçbir olayın geçmediği ama yine de
seyircinin koltuğuna yapışıp kaldığı bir oyun yazmayı başardı. Dahası,
ikinci perdede, birinci perdenin kurnazca tekrarlandığı düşünülürse,
hiçbir olayın geçmediği bir oyun yazmayı iki defa başardı."''<sup>[36]</sup> demişti. 1947'den sonraki çoğu eseri gibi bu oyun da ilk olarak ''En attendant Godot'' adıyla Fransızca yazıldı. Beckett bu oyun üzerinde, Ekim 1948 ile Ocak 1949 arasında çalıştı.<sup>[37]</sup>
1952'de yayınlanan oyun ilk defa 1953'te sahnelendi. İngilice çevirisi
ise iki yıl sonra yayınlandı. Oyun Paris'te popüler oldu, eleştirel
başarı elde etti ancak yine de çok tartışıldı. 1955'te Londra'da
oynanmaya başladığında kötü eleştiriler aldı, ancak ''The Sunday Times'''tan Harold Hobson'ın ve daha sonra da Kenneth Tynan'nın olumlu eleştirileri bu olumsuz havayı dağıttı. ABD'de oyun, Miami'de başarısız oldu<sup>[38]</sup>, New York'ta ise 59 gösterim ile başarı elde etti.<sup>[39]</sup> Daha sonra oldukça popüler olan oyun, ABD ve Almanya'da başarıyla sahnelendi.<sup>[40]</sup>
 
Beckett artık çoğunlukla Fransızca yazıyordu ve çevirisini Patrick Bowles ile birlikte yaptığı ''Molloy'' dışındaki bütün çalışmalarını kendisi İngilizce'ye çevirmişti. ''Godot'yu Beklerken''`in başarısı yazarına tiyatroda bir kariyer açtı. Beckett uzun oyunlar yazmaya devam etti. Bunlar arasında 1957'de ''Oyun Sonu'', daha önce adı geçen ''Krapp'ın Son Bandı'' (İngilizce), 1960'da ''Mutlu Günler'' (İngilizce) ve 1963'te ''Oyun'' yer alır.
 
1961'de Beckett çalışmalarının tanınmasıyla, Jorge Luis Borges ile paylaşacağı Uluslararası Yayıncıların Formentor Ödülü'nü kazandı.<sup>[41]</sup>
 
=== Sonraki yaşamı ve çalışmaları ===
1960'lar hem yazarlığı açısından hem kişisel olarak Beckett için
değişim dönemiydi. 1961'de İngiltere'de gizli bir törenle ve daha çok
Fransız miras hukukuna bağlı nedenlerden, Suzanne ile evlendi.
Oyunlarının başarısı üzerine dünyanın pek çok yerinde prova ve oyunlara
davet ediliyordu. Bu sürecin sonunda tiyatro yönetmeni olarak yeni bir
kariyer edindi. 1956'da BBC Third Programme'den ilk kez radyo oyunu ''Tüm Düşenler''
için bir ücret aldı. Düzensiz olarak radyo oyunları yazmayı sürdürdü,
sonunda sinema ve televizyon için de yazmaya başladı. Ayrıca, yeniden
eserlerini İngilizce yazmaya başladı. Öte yandan, yaşamının sonuna kadar
kimi eserlerini Fransızca yazmaya devam etti.
 
Aktör Cary Elwes, ''Prenses Gelin'' ''(The Princess Bride)''
filminin DVD ekindeki video-günlüğünde, Beckett'in Roussimoff ailesiyle
komşu olduğunu ve ailenin çocuklarınından birini, çocuk çok iri olduğu
için servise binemediğinden, her gün okula bıraktığını anlatır. André
René Roussimoff adlı bu çocuk, ileride profesyonel güreşçi André the Giant (Dev André) olacaktır.<sup>[42]</sup>
 
Samuel Beckett'in Montparnasse Mezarlığı'nda bulunan mezar taşı.<sup>[43]</sup>
 
Beckett 1969'da Suzanne'le Tunus'ta tatildeyken Nobel Edebiyat Ödülü'nü
kazandığını öğrendi. Suzanne gözlerden uzak özel yaşamına aşırı
derecede bağlı olan kocasının o andan itibaren şöhretin yükünü
taşıyacağını görerek, ödülü "felaket" olarak nitelendirdi.<sup>[44]</sup> Beckett ödülünü almaya gitmedi.<sup>[45]</sup>
Beckett söyleşilere çok fazla vakit ayırmamakla birlikte, zaman zaman
sanatçılarla, edebiyat araştırmacılarıyla ve Montparnasse'deki evinin
yakınında bulunan Paris' Hotel PLM'nin lobisinde kendisini arayan
hayranlarıyla bizzat görüşüyordu.<sup>[46]</sup>
 
Suzanne 17 Temmuz 1989'da öldü. Anfizem ve muhtemelen Parkinsona yakalanan ve bir bakımevinde kalmakta olan Beckett da aynı yıl 22 Aralık'ta öldü. İkisi Paris'te Montparnasse Mezarlığı'nda
birlikte gömülüdür ve Beckett'in "gri olmak şartıyla herhangi bir renk
olur" direktifine uygun, mermerden bir mezar taşını paylaşmaktadır.<sup>[47]</sup>
 
== Çalışmaları ==
Beckett'in yazar olarak kariyeri kabaca üç döneme ayrılabilir:
1945'de II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar sürecek olan ilk çalışmaları;
1945'den 1960'ların ilk yıllarına kadar süren ve muhtemelen en iyi
bilinen çalışmalarını çıkardığı orta dönem; 1960'ların ilk yıllarından
ölümüne kadar süren son dönem. Bu son dönemde Beckett'in çalışmaları çok
daha kısa olmaya yönelmiştir ve stili de çok daha minimalisttir.<sup>[48]</sup>
 
=== Erken dönem ===
Beckett'ın erken dönem eserleri arkadaşı James Joyce'un eserlerinin
yoğun etkisi altındadır. Titizlikle hazırlanmış ve Joyce'un tarzının
türevi sayılabilecek bir dilde yazılmış<sup>[49]</sup> bu metinlerin bazı kısımları oldukça anlaşılmazdır. Kısa öykü toplamı olan ''Aşksız İlişkiler'' (1934) kitabının açılış cümleleri bu üslûba örnek gösterilebilir:
 
Bu bölüm Dante Alighieri'nin İlahi Komedya'sına
yapılan göndermelerle doludur ve bu eseri tanımayan okuyucular için
kafa karıştırıcıdır. Yine de burada, Beckett'ın sonraki eserlerinin pek
çok belirtisi mevcuttur: Belacqua karakterinin fiziki hareketsizliği,
karakterin kendi düşüncelerine saplanıp kalmışlığı, son cümlenin
saygısızca komik olması vb.
 
Benzer unsurlar Beckett'ın yayınlanmış ilk romanı ''Murphy'''de de (1938) görülür. Sonraki eserlerinde sürekli tekrarlanan delilik ve satranç
temaları, bir ölçüde bu romanda da mevcuttur. Romanın açılış cümlesi,
Beckett'ın tüm eserlerine hayat veren kötümser alt anlamların ve kara
mizahın ipucunu verir: ''Hep aynı dünyanın üzerinde ışıldıyordu güneş, başka seçeneği yoktu çünkü.''<sup>[51]</sup> II. Dünya Savaşı sırasında Roussillon'da saklanırken yazdığı ''Watt'' ise aynı temaları içermekle birlikte, daha az coşkulu bir üslûba sahiptir. Bu romanın bazı bölümlerinde insan hareketleri matematiksel permütasyon
gibi kurgulanmıştır. Bu durum, Beckett'ın daha sonraki oyun ve
romanlarında ortaya çıkacak olan, hareketlerin kesin şekilde
tanımlanması kaygısının habercisidir.
 
Beckett'ın Fransızca edebi metinler yazmaya başlaması da bu döneme denk gelir. Aynı dönemde İngilizce olarak yazılan ve ''Echo's Bones and Other Precipitates''
(1935) isimli kitapta toplanan şiirlerdeki yoğunluğun aksine Fransızca
yazılmış bazı kısa şiirlerdeki arılık Beckett'ın tarzındaki - ''Watt'''ta da belirtileri görülen - sadeleşmeyi, başka bir dili kullanarak da olsa başlattığını göstermektedir.
 
=== Orta dönem ===
İkinci Dünya Savaşı sonrasında Beckett, edebi dil olarak temelli
Fransızca'ya yöneldi. Bu seçim ile yukarıda anlatılan, Dublin'de
annesinin odasında yaşadığı, sanatının öznel olması ve tamamıyla kendi
iç dünyasından kaynaklanması gerektiğini anlamasını sağlayan "deneyim",
Beckett'in en bilinen eserlerini vermesiyle sonuçlanacaktı.
 
Savaştan sonraki on beş yıl süresince Beckett dört uzun tiyatro oyunu yazdı: ''En attendant Godot'' (1948–1949; ''Godot'yu Beklerken''), ''Fin de partie'' (1955–1957; ''Oyun Sonu''), ''Krapp's Last Tape'' (1958; ''Krapp'ın Son Bandı'') ve ''Happy Days'' (1960; ''Mutlu Günler''). Genelde, doğru ya da yanlış biçimde, absürt tiyatronun temel eserleri olduğu düşünülen bu dört oyunda, her ne kadar Beckett'ın kendisi varoluşçu olmasa da, dönemin varoluşçu düşünürlerinin eserlerindeki temalar kara mizah tarzıyla ele alınmıştı. "Absürt tiyatro" terimi ilk defa Martin Esslin'in aynı isimli kitabında ortaya çıkmış, bu kitabın önemli bir bölümü de Beckett ve ''Godot'''ya ayrılmıştı. Esslin bu oyunların, Albert Camus'nün "saçma" kavramının tamamlayıcısı olduklarını öne sürdü<sup>[52]</sup>
ve Beckett bu sebeple sıklıkla - ve hatalı olarak - "varoluşçu" olarak
nitelendirildi. Eserlerinde benzer temaları işlemiş olsa da, Beckett'ın
varoluşçuluğa karşı bir ilgisi yoktu.<sup>[53]</sup> Beckett ayrıca absürt tiyatro tanımına da karşı çıkıyordu.<sup>[54]</sup>
 
Genel anlamda oyunlar, anlaşılamaz ve akıl erdirilemez bir dünya
karşısında hissedilen umutsuzluk ile bu umutsuzluğa rağmen yaşamda kalma
isteğini anlatır. ''Oyun Sonu'''nda çöp varillerinde yaşayan ve
zaman zaman kafalarını dışarı uzatıp konuşan karakterlerden biri olan
Nell'in sözleri, Beckett'ın orta dönem tiyatro oyunlarının iyi bir
özetidir:
 
1970'lerde Samuel Beckett
 
Beckett'ın bu dönemde düz yazıdaki önemli başarıları, ''Molloy'' (1951), ''Malone meurt'' (1951; ''Malone Ölüyor'') ve ''L'innommable'' (1953; ''Adlandırılamayan'')
isimli üç romandı. Yazarın açıkça aksini belirtmiş olmasına rağmen
zaman zaman "üçleme" olarak değerlendirilen bu romanlar, gittikçe daha
da yalınlaşmış, sadece temelde gerekli olan unsurları içerecek derecede
sadeleşmişti. Bu sebeple bu üç romanda, Beckett'ın olgun dönemindeki
tarzının ve kullandığı temalarının gelişimi gözlenebiliyordu. Örneğin ''Molloy'' zaman, mekân, eylem ve konudan oluşan geleneksel roman öğelerini içeriyordu ve bir bakıma bir dedektif romanıydı. ''Malone Ölüyor''<nowiki>'da
ise mekân ile zamanın akışı varlığını sürdürürken konu ve eylem büyük
oranda ortadan kalkmıştı. Romandaki temel hareket unsuru, bir iç monolog
şeklini almıştı. Son olarak </nowiki>''Adlandırılamayan''<nowiki>'da tüm zaman ve
mekân duygusu yok edilmişti. Romanın ana teması bir "ses"in, var olmayı
sürdürmek için sürekli konuşmak zorunda olması ile en az bunun kadar
kuvvetli bir dürtü olan sessizliği arayışı arasındaki çatışmaydı. Bunda
Beckett'ın, savaşın dünyayı ne hâle getirdiğine ilişkin deneyimlerinin
izlerini bulmak mümkündür. Bu romanlar da örnek gösterilerek, Beckett'ın
eserlerinin genelde kötümser olduğu kabul edilir. Buna rağmen </nowiki>''Adlandırılamayan''<nowiki/>'ın sonunda yaşam kazanmış gibidir. Romanın son cümlesi bunu ima eder: ''Devam edemem, devam edeceğim.''<sup>[56]</sup>
 
Bu romanların ardından Beckett, sürdürülebilir bir düz yazı çalışmasına ulaşabilmek için çabaladı.<sup>[57]</sup> Ancak bu çabaların sonucunda sadece, daha sonra ''Texts for Nothing (Hiç İçin Metinler'') adıyla bir araya getirilecek olan hikâyeler ortaya çıktı. Yine de Beckett 1950lerin sonunda, en radikal<sup>[58]</sup> düz yazı eseri olan ''Comment c'est'' (1961; ''Acaba Nasıl?'')
isimli kitabını yazdı. Konserve kutularıyla dolu bir çuvalı
sürükleyerek çamur içinde emekleyen isimsiz bir anlatıcının başından
geçenleri anlatan bu kitap, noktalama işaretleri kullanılmamış bir dizi
paragraf halinde, telgrafvari bir üslupta yazılmıştır:
{|
 
|(İngilizce)
'''«''' you
are there somewhere alive somewhere vast stretch of time then it's over
you are there no more alive no more then again you are there again
alive again it wasn't over an error you begin again all over more or
less in the same place or in another as when another image above in the
light you come to in hospital in the dark<sup>[59]</sup> '''»'''
|(Türkçe)
'''«''' sen
orada bir yerde hayatta bir yerde uzun bir süre sonra o biter sen orada
daha fazla değil artık hayatta değil tekrar daha fazla sen orada tekrar
hayatta tekrar bitmedi o yanılma sen başlar tekrar yeni baştan aşağı
yukarı aynı yerde veya başka zaman olduğu gibi başka bir imge yukarıda
ışığın içinde sana öyle gelir hastahanede karanlıkta '''»'''
 
|-
| colspan="2" |(<small>Samuel Beckett</small>)
 
|}
Bunun ardından, Beckett'ın drama dışı bir düz yazı eser vermesi için neredeyse on yıl geçmesi gerekecekti.<sup>[60]</sup> İçerik ve biçim olarak alışılmış tarzın oldukça ilerisine geçen ''Acaba Nasıl'' ile birlikte, Beckett'ın yazarlığında yeni bir dönem başladı.<sup>[61]</sup>
 
=== Son dönem ===
1960'lar boyunca ve 1970'lerin başında Beckett, 1950'lerdeki
eserlerinde de belirgin olan yoğunluğa daha da fazla yöneldi ve bu durum
minimalist olarak tanımlanmasına sebep oldu. Bunun en uç örneklerinden biri, dramatik eserleri arasında olan 1969 tarihli Soluk'tur. 35 saniye süren ve hiçbir karakter içermeyen bu parça, ''Oh! Calcutta!'' revüsünde açılış parçası olarak kullanılmıştı ve muhtemelen bu revüye ironik bir yorum olarak yazılmıştı.<sup>[62]</sup>
 
Önceki oyunlarda zaten az sayıda olan karakterler, son dönem dramatik
eserlerinde artık sadece en gerekli öğeleri içerecek şekilde
daraltılmıştı. Örneğin, ironik bir isme sahip olan 1962 tarihli ''Oyun''<nowiki/>'da büyük cenaze vazolarına boyunlarına kadar gömülü olan üç karakter vardı. 1963'te aktör Jack MacGowran için televizyon draması olarak yazılan ''Söyle Joe''<nowiki>'daki
tüm hareket, sürekli olarak başkişinin suratına odaklanarak yakın
çekime geçen bir kamera ile sağlanmaktaydı. 1972 tarihli </nowiki>''Ben Değil'' oyunu ise, Beckett'ın sözleriyle "''gerisi karanlık bir sahnede hareket eden bir ağızdan''" ibaretti.<sup>[63]</sup> ''Krapp'ın Son Bandı'''nda
ipuçları verilmiş olan bu son dönem oyunları temelde hafızayla; durgun
bir şimdiki zamanda geçmişteki can sıkıcı olayların yeniden
hatırlanmasıyla ilgiliydi. Dahası, bu oyunlarda sıklıkla kişiliğin
sınırlandırılması teması mevcuttu ve bu durum ''Söyle Joe'''daki gibi başkişinin kafasına dışarıdan gelen bir ses ile ya da ''Ben Değil''<nowiki/>'deki gibi başkişi hakkında başka bir karakterin yorumda bulunması şeklinde gerçekleşiyordu.
 
Beckett'ın ''Felaket'' isimli oyununu adadığı Václav Havel
 
Bu temalar Beckett'ın 1982'de yazdığı ve Václav Havel'e adadığı, en politik eseri sayılan<sup>[64]</sup> ve diktatörlük kavramının ele alındığı ''Felaket''
oyununun da yolunu açmaktaydı. Bu dönemde ayrıca, Beckett'ın uzun süre
suskun kalan şairliği yeniden ortaya çıktı. Beckett kimisi sadece altı
kelime uzunluğunda olan aşırı kısa ve özlü Fransızca ''mirlitonnades''
şiirleri yazdı. Bunlar Beckett'ın, eserlerini bildiği diğer dile
çevirmeye yönelik titiz uğraşlarının dışında kaldı. Daha sonra Derek Mahon gibi bazı yazarlar şiirleri çevirmeye çalıştılarsa da bu şiirlerin tamamlanmış bir İngilizce çevirisi hiç yayınlanmadı.
 
Beckett'ın bu dönemdeki düz yazı çalışmaları, ABD'li ressam Jasper Johns'un resimlediği 1976 tarihli kısa öykü toplamı olan ''Fizzles (Fiyaskolar)'' kitabında toplandı. Daha sonra ''Nohow On'' başlığıyla bir arada yayınlanan 1979 tarihli kısa romanı ''Compagnie'', 1982 tarihli ''Mal vu mal dit'' ve 1984 tarihli ''Worstward Ho'', Beckett'ın bu alanda bir nevi rönesans yaşadığını gösteriyordu. ''"Kapalı alan" öyküleri'' olarak adlandırılan<sup>[65]</sup>
bu üç eserde Beckett, oyunlarında sıkça kullandığı tema olan kişiliğin
sınırlandırılması ve izlenmesi konusunu düz yazı yoluyla yeniden ele
almıştı. Bu eserlerdeki bir başka tema ise, ''Compagnie'''nin açılış cümlelerinde görüldüğü üzere vücutların boşlukta yerleşimi idi:
{|
 
|<br>
|'''«''' Karanlıkta birine bir ses gelir. Düşle.<br>
Birine, arkasından, karanlıkta. Ardındaki baskıdan anlar geldiğini, ve
gözlerini kapayıp yeniden açığında karanlığın nasıl değiştiğinden.
Söylenenlerin ancak küçük bir bölümü doğrulanabilir. Örneğin o
duyduğunda sen, karanlıkta sırtüstüsündür. Öyleyse söylenenlerin
gerçekliğini kabullenmek zorundadır.<sup>[66]</sup> '''»'''
 
|-
|<br>
|<br>
 
|}
Beckett'in son çalışması olan 1988 tarihli ''What is the Word'', yaşamının son günlerini geçirdiği hasta bakım evindeki yatağında yazıldı. Şiirin ayrıca Fransızca uyarlaması da mevcuttur.
 
== Etkileri ==
İngilizce eser veren tüm modernistler dikkate alındığında, realist geleneğe karşı en süreğen saldırıyı Beckett'ın eserleri oluşturur.<sup>[67]</sup>
Beckett, insanlığın içinde bulunduğu durumun temel bileşenlerine
odaklanabilmek için, geleneksel konulardan, zaman ve mekân tekliğinden
arındırılmış drama ve romanın yolunu açtı<sup>[67]</sup>. Václav Havel<sup>[68]</sup>, Aidan Higgins<sup>[69]</sup> ve Harold Pinter<sup>[70]</sup> gibi yazarlar, Beckett'a olan minnettarlıklarını açıkça belirttiler. Beckett'ın asıl etkisi, 1950'lerde Beat Kuşağı ile başlayıp 1960'lardaki olaylarla devam eden deneysel edebiyat üzerinde oldu. İrlanda'da ise John Banville<sup>[70]</sup> ve Derek Mahon<sup>[71]</sup> gibi şairleri etkiledi.
 
Beckett anısına basılan hatıra paranın tura yüzü
 
Luciano Berio, György Kurtág, Morton Feldman, Philip Glass, Heinz Holliger<sup>[72]</sup> ve Pascal Dusapin'in<sup>[73]</sup>
de aralarında bulunduğu birçok 20. yüzyıl bestecisi, müzikal
çalışmalarını onun metinlerini temel alarak yarattı. Beckett'in
çalışmaları, Bruce Nauman<sup>[74]</sup>, Alexander Arotin<sup>[75]</sup> ve Avigdor Arikha<sup>[76]</sup>
gibi birçok görsel sanatçıyı da etkiledi. Arikha, edebi dünyasından
etkilendiği Beckett'ın birkaç portresini çizdi ve eserlerini resmetti.
ABD'li film yönetmeni Jim Jarmusch'un
1984 yapımı filmi '"Stranger Than Paradise"'ın iki önemli karakteri
olan Willie ve Eddie, eleştirmenler tarafından, Godot'u Beklerken'in iki
kahramanı Vladimir ve Estragon'a benzetildi.<sup>[77]</sup>
 
Beckett 20. yüzyıl yazarları arasında en çok takdir edilen ve üzerinde en çok tartışılanlardan biridir.<sup>[78][79]</sup> Hakkındaki görüşler ikiye ayrılır. Jean-Paul Sartre ve Theodor W. Adorno
felsefi eleştirilerinde, onu saçmalığı ortaya çıkardığı için, diğer
bazı eleştirmenler ise eserlerinde basitliği reddettiği için övdü. Georg Lukacs gibi bazı eleştirmenler ise Beckett'i eserlerinde felsefi realizmin yer almaması sebebiyle eleştirdi.<sup>[80]</sup>
 
Beckett'ın bilinen en iyi fotoğraflarından birkaçı fotoğrafçı John Minihan'ın
çektikleridir. 1980 ile 1985 arasında Beckett'ın fotoğraflarını çeken
fotoğrafçı, yazarla çok iyi bir ilişki geliştirdi ve sonuçta yazarın
resmi fotoğrafçısı oldu. Çekilen bu fotoğraflardan biri<sup>[81]</sup> 20. yüzyılın en iyi üç fotoğrafı arasında gösterildi.<sup>[82][83]</sup> Ancak, Beckett'ın en fazla yeniden basılmış fotoğrafını tiyatro fotoğrafçısı John Haynes<sup>[84]</sup>
çekti. Bu fotoğraf Knowlson'ın hazırladığı biyografinin kapağında da
kullanıldı. Fotoğraf, Haynes'in pek çok Beckett prodüksiyonunu
fotoğrafladığı, Londra'daki Royal Court Theatre'da bir prova sırasında
çekilmişti.
 
2006 yılında, Beckett'ın doğumunun yüzüncü yılı anısına, İrlanda
Merkez Bankası tarafından 20 avroluk altın hatıra paraları basıldı.
20.000 adet basılan ve 2 Mayıs 2006'da tedavüle çıkan paraların yazı
tarafında İrlanda arpı ile "Samuel Beckett 1906 - 1989" yazısı
bulunuyordu. Tura tarafında ise Beckett'ın yüzü ile en bilinen oyunu
olan ''Godot'yu Beklerken''<nowiki/>'den bir sahne yer alıyordu.<sup>[85]</sup>
 
== Edebi mirası ==
Beckett'in ölümünden bu yana oyunlarının tüm sahnelenme hakları,
yazarın yeğeni Edward Beckett tarafından yönetilen Beckett Mirası'na
aittir. Bu yönetim, oyunların nasıl sahneleneceğini çok sıkı kontrol
etmekle ünlüdür ve oyunlardaki sahne talimatlarına uyulmayan
prodüksiyonlara kesinlikle izin vermez.
 
== Seçme bibliyografi ==
 
=== Drama ===
{| class="multicol"
 
|
'''Tiyatro'''
* ''Eleutheria'' (1947; yayımlanması 1995)
* ''Godot'yu Beklerken'' ''(En attendant Godot)'' (1952)
* ''Sözsüz Oyun I'' (1956)
* ''Sözsüz Oyun II'' (1956)
* ''Oyun Sonu'' ''(Fin de partie)'' (1957)
* ''Krapp'ın Son Bandı'' (1958)
* ''Fragment de théâtre I'' (1950'lerin sonlarında)
* ''Fragment de théâtre II'' (1950'lerin sonlarında)
* ''Mutlu Günler'' (1960)
* ''Oyun'' (1963)
* ''Geliş ve Gidiş'' (1965)
* ''Soluk'' (1969)
* ''Ben Değil'' (1972)
* ''Bu Kez'' (1975)
* ''Adımlar'' (1975)
* ''Solo'' (1980)
* ''Beşik'' (1981)
* ''Ohio Doğaçlaması'' (1981)
* ''Felaket'' (1982)
* ''Ne Nerede'' (1983)
 
|
'''Radyo'''
* ''Tüm Düşenler'' (1956)
* ''From an Abandoned Work'' (1957)
* ''Korlar'' (1959)
* ''Eski Şarkı'' (1960)
* ''Radyo Oyunu Taslağı I'' (1961)
* ''Radyo Oyunu Taslağı II'' (1961)
* ''Sözler ve Müzik'' (1961)
* ''Cascando'' (1962)
'''Televizyon'''
* ''Söyle Joe'' (1965)
* ''Hayalet Üçlüsü'' (1975)
* ''...ama bulutlar...'' (1976)
* ''Quad I + II'' (1981)
* ''Nacht und Träume'' (1982)
'''Sinema'''
* ''Film'' (1965)
 
|}
 
=== Düz yazı ===
{| class="multicol"
 
|
'''Roman'''
* ''Sıradan Kadınlar Düşü'' (1932; yayımlanması 1992)
* ''Murphy'' (1938)
* ''Watt'' (1945; yayımlanması 1953)
* ''Mercier ile Camier'' (1946; yayımlanması 1970)
* ''Molloy'' (1951)
* ''Malone Ölüyor'' (1951)
* ''Adlandırılamayan'' (1953)
* ''Acaba Nasıl?'' (1961)
'''Kurgu dışı'''
* ''Proust'' (1931)
* ''Three Dialogues'' (Georges Duthuit ve Jacques Putnam ile) (1958)
* ''Disjecta'' (1983)
 
|
'''Kısa roman (novella) ve Öykü'''
* ''Aşksız İlişkiler'' (1934)
* ''The Expelled'' (1946)
* ''The Calmative'' (1946)
* ''The End'' (1946)
* ''Hiç İçin Metinler'' (1954)
* ''Le Dépeupleur'' (1971)
* ''First Love'' (1973)
* ''Fizzles'' (1976)
* ''Compagnie'' (1979)
* ''Mal vu mal dit'' (1981)
* ''Worstward Ho'' (1984)
* ''Stirrings Still'' (1988)
 
|}
 
=== Şiir ===
* ''Whoroscope'' (1930)
* ''Echo's Bones and other Precipitates'' (1935)
* ''Collected Poems in English'' (1961)
* ''Collected Poems in English and French'' (1977)
* ''What is the Word'' (1989)
{| class="multicol"
 
|
=== Çeviri ===
|}
{| class="multicol"
|
* ''Negro: an Anthology'' (Nancy Cunard, editör) (1934)
* ''Anna Livia Plurabelle'' (James Joyce, Fransızca çeviri Beckett ve diğerleri) (1931)
* ''Anthology of Mexican Poems'' (Octavio Paz, editör) (1958)
* ''The Old Tune'' (Robert Pinget) (1963)
* ''What Is Surrealism?: Selected Essays'' (André Breton) (çeşitli kısa parçalar toplamı)
 
|}
 
== Kaynaklar ==
 
=== Kitaplar ===
 
==== Birincil kaynaklar ====
* Beckett, Samuel. ''Collected Poems in English and French''. New York: Grove Press, 1977.
* —. ''Endgame and Act Without Words''. New York: Grove Press, 1958.
* —. ''How It Is''. New York: Grove Press, 1964.
* —. ''More Pricks than Kicks''. New York: Grove Press, 1972.
* —. ''Murphy''. New York: Grove Press, 1957.
* —. ''Nohow On: Company, Ill Seen Ill Said, Worstward Ho''. Ed. S.E. Gontarski. New York: Grove Press, 1996.
* —. ''Three Novels: Molloy, Malone Dies, The Unnamable''. New York: Grove Press, 1995.
* —. ''Waiting for Godot: A Tragicomedy in Two Acts''. New York: Grove Press, 1954.
 
==== İkincil kaynaklar ====
* <nowiki>Fletcher, John. About Beckett. Faber and Faber, London, 2006. ISBN 978-0-571-23011-2.</nowiki>
* Bair, Deirdre. ''Samuel Beckett: A Biography''<nowiki>. Vintage/Ebury, 1978. ISBN 0-09-980070-5.</nowiki>
* Caselli, Daniela. ''Beckett's Dantes: Intertextuality in the Fiction and Criticism''<nowiki>. ISBN 0-7190-7156-9.</nowiki>
* Cronin, Anthony. ''Samuel Beckett: The Last Modernist''. New York: Da Capo Press, 1997.
* Kelleter, Frank. ''Die Moderne und der Tod: Edgar Allan Poe – T. S. Eliot – Samuel Beckett.'' Frankfurt/Main: Peter Lang, 1998.
* Igoe, Vivien. ''A Literary Guide to Dublin''<nowiki>. Methuen Publishing, 2000. ISBN 0-413-69120-9.</nowiki>
* Fleming, Justin. ''Burnt Piano''. Xlibris, 2004 (Coup d'Etat & Other Plays)
* Knowlson, James. ''Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett''. New York: Grove Press, 1996.
* Mercier, Vivian. ''Beckett/Beckett''<nowiki>. Oxford University Press, 1977. ISBN 0-19-281269-6.</nowiki>
* O'Brien, Eoin. ''The Beckett Country''<nowiki>. ISBN 0-571-14667-8.</nowiki>
* Ricks, Christopher. ''Beckett's Dying Words''<nowiki>. Oxford University Press, 1995. ISBN 0-19-282407-4.</nowiki>
* Ackerley, C. J. and S. E. Gontarski, ed. ''The Grove Companion to Samuel Beckett.'' New York: Grove Press, 2004.
* Esslin, Martin. ''The Theatre of the Absurd.'' Garden City, NY: Anchor Books, 1969.
 
=== Genel Ağ ===
* Apmonia - Samuel Beckett için hazırlanmış bir site
* Prenses Grace İrlanda Kütüphanesi'nde Samuel Beckett
* ''Godot'yu Beklerken'' oyununun Londra'daki ilk prodüksiyonunun yönetmeni Peter Hall'un makalesi
* Samuel Beckett ve eserlerine ilişkin bilgi
* Beckett hakkındaki eserlerin bibliyografisi
* Çevrim içi Samuel Beckett kaynakları ve bağlantı sayfaları
* ''The Economist'' dergisinden bir makale
* Fotoğrafçı John Haynes'in sitesi
* Beckett'in resmi fotoğrafçısı John Minihan'ın sitesi
* 1969 Nobel Edebiyat Ödülü
* Beckett'in ''Le Concentrisme'' isimli alaycı denemesinin İngilizce çevirisi
* Beckett ve Yahudi Soykırımı
* Samuel Beckett'ın yaşamı
* "Godot 50 Yaşında" (Said Shirazi)
 
== Referanslar ==
# '''^''' Fathoms from Anywhere - A Samuel Beckett Centenary Exhibition
# '''^''' The Nobel Prize in Literature 1969
# '''^''' Samuel Beckett Timeline Theatredatabase.com. Erişim tarihi: 3.7.2008.
# '''^''' Cronin, 3–4
# '''^''' Biography of Samuel Beckett, mural.uv.es (İspanyolca)
# '''^''' Samuel Beckett - 1906-1989
# '''^''' Knowlson, James. Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett. New York: Grove Press, 1996. s 1
# '''^''' Cronin, A. :''Samuel Beckett: The Last Modernist'', 1. bölüm
# '''^''' Beckett's Athletics - Steven O'Connor'ın makalesi
# '''^''' Knowlson, 106
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> The Modern World'de Beckett biyografisi
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> "About Playwright Samuel Beckett" (İngilizce) (PDF). ''Theatre USA Newsletter'' (Mobile, Alabama: Department of Dramatic Arts - University of South Alabama) '''2''' (3). Şubat 2003. Erişim tarihi: 2008-07-03.
# '''^''' "Life". ''Encyclopædia Britannica''. 2008.
# '''^''' Knowlson, James ve Knowlson, Elizabeth. ''Beckett Remembering, Remembering Beckett''. Bloomsbury Publishing, 2007. s.33
# '''^''' Killeen, Terence. ''From sporty teenager to free-thinking writer'' (erişim:3 Temmuz 2008)
# '''^''' Knowlson, 121
# '''^''' Beckett'ın ''"Jean du Chas"'' hakkında hazırladığı makalenin İngilizce ve Fransızca metni (erişim: 3 Temmuz 2008)
# '''^''' ''Collected Poems'', 9
# '''^''' Beckett, Samuel. (1906 - 1989) - Literary Encyclopedia
# '''^''' ''Disjecta'', 76
# '''^''' Beckett'ın MacGreevy'ye yazdığı 25 Mart 1936 tarihli mektup; Knowlson, 226
# '''^''' Katherine Waugh ve Fergus Daly. "Film by Samuel Beckett "The greatest Irish film"". Ireland On-Line. Erişim tarihi: 2008-07-04.
# '''^''' Beckett, yayınlanmamış ''Alman Günlükleri'', 4. defter; not olarak: Knowlson, 238
# '''^''' Israel Shenker, 'Moody Man of Letters', ''The New York Times'', 5 Mayıs 1956; Cronin'de alıntı, 310
# '''^''' Knowlson, 281-283
# '''^''' Knowlson, 283
# '''^''' Samuel Beckett (1906-1989) johnminihan.com. Erişim tarihi: 3.7.2008.
# '''^''' Knowlson, 304–305
# '''^''' The Modern Word
# '''^''' Knowlson'da alıntı, 303
# '''^''' Juliet, Charles. ''Samuel Beckett ile Görüşmeler''. Om Yayınevi, İstanbul, 2000. s. 61.
# '''^''' Knowlson, 352
# '''^''' Knowlson, 353
# '''^''' Knowlson, 324
# '''^''' Juliet, Charles. ''Samuel Beckett ile Görüşmeler''. Om Yayınevi, İstanbul, 2000. s. 33-35.
# '''^''' ''Irish Times'', 18 Şubat 1956, sayfa 6
# '''^''' Knowlson, 342
# '''^''' The Modern Word Theater and Performances
# '''^''' IBDb'de 1956 New York prodüksiyonunun detayları
# '''^''' Karam, Edward. ''Waiting for Godot''. Broadway.com 16 Kasım 2005. (erişim:3 Temmuz 2008)
# '''^''' Litweb'de Jorge Luis Borges biyografisi
# '''^''' Sam and the giant Thirdculture.com. Erişim tarihi: 12.2.2008.
# '''^''' Paris, Paris Betz.lu. Erişim tarihi: 12.2.2008.
# '''^''' Knowlson, 505
# '''^''' Yüksel, Ayşegül - "Samuel Beckett Yüz Yaşında (Oyun Sonu'nun Genco Erkal çevirisinin önsözü - Mitos Boyut Yayınları - 2007)
# '''^''' Happiest moment of the past half million: Beckett Biography - themodernword.com
# '''^''' Dorkin, Paige (2007-03-05). "Finding Beckett in Paris" (İngilizce). Paris: The Paris Times. Erişim tarihi: 2008-07-03.
# '''^'''<nowiki> [http://www.britannica.com/EBchecked/topic/57966/Samuel-Beckett/680/The-humour-and-mastery#toc=toc680 "Loading... The humour and mastery"]. </nowiki>''Encyclopædia Britannica''. 2008.
# '''^''' enotes.com'da Samuel Beckett (erişim:17 Temmuz 2007)
# '''^''' ''Dante ve Istakoz'', ''Aşksız İlişkiler'' s. 7, Ayrıntı Yayınları, 1998, çev. Uğur Ün
# '''^''' ''Murphy'', Ayrıntı Yayınları, İkinci Basım 1999, Çeviren: Uğur Ün, s. 7.
# '''^''' Esslin, Martin. ''The Theatre of the Absurd.'' Garden City, NY: Anchor Books, 1969.
# '''^''' Ackerley, C. J. and S. E. Gontarski (editör), ''The Grove Companion to Samuel Beckett.'' New York: Grove Press, 2004.
# '''^''' Beckett 29 Ekim 1973'te Charles Juliet ile yaptığı söyleşide şöyle demişti: ''"Ama ahlâki değerler açık değildir. Bunları tanımlamak olanaksızdır. Tanımlanmaları için bir değer yargısının dile getirilmesi gerekir, ki bu da olanaksızdır. İşte bu yüzden de ben asla şu saçma tiyatrosu kavramını kabul etmedim. Çünkü orada değer yargısı vardır."''. (Charles Juliet, ''Samuel Beckett ile Görüşmeler'' s.57, Om Yayınevi, İstanbul, Mayıs 2000, çev. Sema Rifat)
# '''^''' ''Oyun Sonu'', Genco Erkal çevirisi, Mitos Boyut Yayınları, 2007, sayfa:32
# '''^''' ''Three Novels'', 414
# '''^''' Knowlson, 397
# '''^''' Cordingley, Anthony (Temmuz 2006). "Waiting on Beckett". ''Profiles in World Literature anad Ideas''. Australian Book Review. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' ''How It Is'', 22
# '''^''' Cohn, Ruby (İngilizce). ''Comment c'est: de quoi rire''. American Association of Teachers of French. s. 563. Erişim tarihi: 2008-07-10.
# '''^''' Soysal, Ahmet. ''Beckett'in Son Sözü'', Kitap-lık sayı 97 (Eylül 2006), sayfa 88-93
# '''^''' Knowlson, 501
# '''^''' Knowlson'da alıntı, 522
# '''^''' Nixon, Jeanna (2007-09-04). "World Premiere Bilingual Production of Beckett Play at Colorada State University" (PDF). Colorada State University - School of the Arts. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' ''Nohow On'', vii
# '''^''' ''Nohow On'', 3
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> Tim Parks (2006-07-13). "Beckett: Still Stirring". Erişim tarihi: 2008-07-13.
# '''^''' Václav Havel ile yapılmış bir röportaj
# '''^''' Knowlson, James ve Knowlson, Elizabeth. ''Beckett Remembering, Remembering Beckett''. Bloomsbury Publishing, 2007. s.138
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> The Modern World'de Beckett-Influence (erişim: 17 Temmuz 2008)
# '''^''' enotes.com'da Derek Mahon (erişim: 17 Temmuz 2008)
# '''^''' The Modern World'de Beckett-Music (erişim: 5 Temmuz 2008)
# '''^''' Pascal Dusapin'in bir konser tanıtım yazısı (erişim: 5 Temmuz 2008)
# '''^''' Birnbaum, Daniel. Samuel Beckett/Bruce Nauman (erişim: 5 Temmuz 2008)
# '''^''' Üniversite eğitimi sırasında Beckett hakkında bir tez hazırlayan Artonin daha sonra, Beckett'ın eserlerinden yola çıkarak bazı performans gösterileri hazırladı. Bunların listesi sanatçını kendi web sitesinde yer almaktadır.
# '''^''' "Samuel Beckett: A Celebration". ''Special Collections''. University of Delaware Library. 2004-07-16. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' Ve Sinema Dergisi 2. Sayı Nisan 1986, "Stranger than Paradise", Sayfa 34
# '''^''' "UD Library exhibition highlights collection on Nobel Prize-winning author Samuel Beckett". University of Delaware. 2007-09-04. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' Lois Oppenheim, ed. "Introduction" (İngilizce) (PDF). ''Palgrave Advances in Samuel Beckett Studies''<nowiki> (1. Basım bas.). Londra: Palgrave Macmillan. s. 1. ISBN 1-4039-0352-2.</nowiki>
# '''^''' Adorno, Theodor W. ''Trying to Understand Endgame'' (Oyun Sonu'nu anlamaya çalışmak) [1961], The New German Critique, sayı 26, (İlkbahar-Yaz 1982) sayfa 119–150. ''The Adorno Reader'' içinde, editör: Brian O'Connor. Blackwell Publishers. 2000
# '''^''' John Minihan'ın resmi web sayfasındaki fotoğraf
# '''^''' The Royal Academy Magazine 1998 sayısı, "Image of the century" (Yüzyılın görüntüsü)
# '''^''' John Minihan'ın resmi web sayfasında fotoğrafa ilişkin bilgi
# '''^''' Fotoğrafçı John Haynes''in internet sitesi''
# '''^''' İngilizce Vikipedi'deki 10/05/2008 tarihli '''Euro gold and silver commemorative coins (Ireland)''' maddesi
{|
 
|
|'''''Tiyatro portali'''''
 
|}
 
== Dış bağlantılar ==
Konuyla ilgili diğer Wikimedia sayfaları :
 
'''Commons'''<nowiki/>'ta '''Samuel Beckett''' ile ilgili çoklu ortam dosyaları bulunmaktadır.
 
'''Vikisöz'''<nowiki/>'de '''Samuel Beckett''' ile ilgili alıntılar bulunmaktadır.
* Beckett 100. Yaş Festivali (Nisan 2006).
* Yıllık Samuel Beckett Festivali.
* RTÉ'nin Beckett'a adanmış web sitesi
* PoetryFoundation.org'da Beckett'ın şiirleri
* Beckett'ın kısa eserleri hakkında OFS'deki bilgiler: Kısa eserlerinin Radyo Oyunu Taslağı I'den Felaket'te kadarki döngüsü
* The Samuel Beckett Endpage
* Samuel Beckett için çevrimiçi kaynaklar ve bağlantılar
* The Guardian'da Samuel Beckett
* themodernword.com
* Beckett'ın yayımlanan son eseri What is the Word''ün metni''
* Beckett'ın düzyazı kurgusu
* Art of the States: Earthlight Beckett metinlerinin müzikal kurgusu (besteci Earl Kim)
* Wisden'de Becket
* BBC için radyo oyunları (ubu.com)
* Edna O'Brien'dan "Sam the Man" hakkında (doğumunun 100. yılı anısına)
* Aosdána'daki biyografik not
* Austin'deki The University of Texas'ta bulunan Harry Ransom Center'daki yüzüncü yaş sergisinin çevrimiçi sitesi
{| class="navbox"
 
|
{| class="nowraplinks collapsible autocollapse"
 
! colspan="2" |[göster]
* g
* t
* d
'''Samuel Beckett''' oyunları
 
|}
 
|}
{| class="navbox"
 
|
{| class="nowraplinks collapsible autocollapse"
 
! colspan="2" |[göster]
* g
* t
* d
'''Samuel Beckett'''<nowiki/>'ın düz yazı eserleri
 
|}
 
|}
{| class="navbox hlist"
 
|
{| class="nowraplinks collapsible collapsed"
 
! colspan="3" |[göster]
* g
* t
* d
Nobel Edebiyat Ödülü sahipleri
 
|}
 
|}
Kategoriler:
* 1906 doğumlular
* Dublin doğumlular
* 1989 yılında ölenler
* Samuel Beckett
* İrlandalı yazarlar
* İrlandalı oyun yazarları
* İrlandalı ateistler
* İrlandalı Fransa'daki gurbetçiler
* Postmodern yazarlar
* Nobel Edebiyat Ödülü sahipleri
* Uyumsuz tiyatro
* Varoluşçular
* Postmodernistler
* Anfizemden ölenler
* Montparnasse Mezarlığı'na defnedilenler
 
== Gezinti menüsü ==
* Hesap oluştur
* Giriş yap
 
* Madde
* Tartışma
 
* Oku
* Değiştir
* Kaynağı değiştir
* Geçmişi gör
 
* Ana Sayfa
* Hakkımızda
* İçindekiler
* Rastgele madde
* Seçkin içerik
 
=== Katılım ===
* Wikimedia Dükkanı
* Bağış yapın
* Deneme tahtası
* İş birliği projesi
* Köy çeşmesi
* Son değişiklikler
* Topluluk portali
* Yardım
 
=== Yazdır/dışa aktar ===
* Bir kitap oluştur
* PDF olarak indir
* Basılmaya uygun görünüm
 
=== Araçlar ===
* Sayfaya bağlantılar
* İlgili değişiklikler
* Özel sayfalar
* Kalıcı bağlantı
* Sayfa bilgisi
* Vikiveri öğesi
* Sayfayı kaynak göster
* Dosya yükle
 
=== Diğer diller ===
* Aragonés
* العربية
* مصرى
* Azərbaycanca
* Башҡортса
* Беларуская
* Беларуская (тарашкевіца)‎
* Български
* Brezhoneg
* Bosanski
* Català
* کوردیی ناوەندی
* Čeština
* Cymraeg
* Dansk
* Deutsch
* Ελληνικά
* English
* Esperanto
* Español
* Eesti
* Euskara
* فارسی
* Suomi
* Føroyskt
* Français
* Frysk
* Gaeilge
* Gàidhlig
* Galego
* עברית
* हिन्दी
* Fiji Hindi
* Hrvatski
* Magyar
* Հայերեն
* Bahasa Indonesia
* Ilokano
* Ido
* Íslenska
* İtaliano
* 日本語
* Basa Jawa
* ქართული
* 한국어
* Kurdî
* Latina
* Lëtzebuergesch
* Limburgs
* Lietuvių
* Latviešu
* Malagasy
* Македонски
* മലയാളം
* Монгол
* मराठी
* مازِرونی
* Nederlands
* Norsk nynorsk
* Norsk bokmål
* Occitan
* ਪੰਜਾਬੀ
* Polski
* پنجابی
* Português
* Română
* Русский
* Srpskohrvatski / српскохрватски
* Simple English
* Slovenčina
* Slovenščina
* Shqip
* Српски / srpski
* Svenska
* Kiswahili
* ไทย
* Українська
* اردو
* Tiếng Việt
* Volapük
* 吴语
* Yorùbá
* 中文
* Bân-lâm-gú
Bağlantıları düzenle
* Bu sayfa son olarak 28 Eylül 2015, 15:16 tarihinde güncellenmiştir.
* Metin Creative Commons Attribution/Share-Alike Lisansı altındadır; ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak, Kullanım Şartlarını ve Gizlilik İlkesini kabul etmiş olursunuz.<br>Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.<br>
* Gizlilik ilkesi
* Vikipedi hakkında
* Sorumluluk reddi
* Geliştiriciler
* Mobil görünüm
*
*
<center>
Wiki Loves Africa: share African cultural fashion and adornment pictures with the world!
</center>
 
= Samuel Beckett =
Vikipedi, özgür ansiklopedi
{| class="infobox vcard"
 
! colspan="2" |Samuel Beckett
 
|-
| colspan="2" |Beckett, 1977
 
|-
!Mahlas
|Andrew Belis (''Recent Irish Poetry'')<sup>[1]</sup>
 
|-
!Doğum
|13 Nisan 1906<br>
Dublin, Birleşik Krallık <small>(1801–1922)</small>
 
|-
!Ölüm
|22 Aralık 1989 (83 yaşında)<br>
Paris, Fransa<br>
 
|-
!Milliyet
|İrlandalı
 
|-
!Meslek
|Romancı, kısa öykü yazarı, oyun yazarı, şair, makale yazarı
 
|-
!Tür
|Drama, düz yazı
 
|-
!Akım
|Postmodernizm, absürt tiyatro
 
|-
| colspan="2" |Etkilendikleri[göster]
 
|-
| colspan="2" |Etkiledikleri[göster]
 
|-
| colspan="2" |
SamuelBeckett.net (İngilizce)
 
|}
'''Samuel Barclay Beckett''', (13 Nisan 1906; Foxrock, Dublin - 22 Aralık 1989, Paris), İrlandalı yazar, oyun yazarı, eleştirmen ve şair. 20. yüzyıl deneysel edebiyatının önde gelen yazarlarından biridir. James Joyce'un takipçisi olduğu için "son modernistlerden", daha sonraki pek çok yazarı etkilemiş olduğu için de "ilk postmodernistlerden" biri olarak değerlendirilir. Beckett ayrıca, Martin Esslin'in "Absürt Tiyatro"
olarak adlandırdığı akımın en önemli yazarı sayılmaktadır. Eserlerinin
çoğunu Fransızca ya da İngilizce yazıp, diğer dile kendisi çevirmiştir.
En bilinen eseri Godot'yu Beklerken'dir.
 
Beckett'in eserleri sade ve temel olarak minimalisttir. Bazı yorumlara göre, çağdaş insanın durumu hakkında oldukça kötümser, hatta hiççi eserler vermiştir. Gittikçe daha kısa ve özlü eserler veren Beckett, bu kötümserliği kara mizah
yoluyla anlatır. "Roman ve drama türlerinde yeni formlarda oluşturduğu
eserlerini, modern insanın yoksunluğu üzerine kurguladığı"<sup>[2]</sup> için, 1969'da Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülen Beckett, ayrıca 1984'te Aosdána'da Saoi seçilmiştir<sup>[3]</sup>.
 
== İçindekiler ==
* 1 Yaşamı
** 1.1 Çocukluğu ve eğitimi
** 1.2 İlk yazıları
** 1.3 II. Dünya Savaşı
** 1.4 Ün: Romanlar ve tiyatro
** 1.5 Sonraki yaşamı ve çalışmaları
* 2 Çalışmaları
** 2.1 Erken dönem
** 2.2 Orta dönem
** 2.3 Son dönem
* 3 Etkileri
* 4 Edebi mirası
* 5 Seçme bibliyografi
** 5.1 Drama
** 5.2 Düz yazı
** 5.3 Şiir
** 5.4 Çeviri
* 6 Kaynaklar
** 6.1 Kitaplar
*** 6.1.1 Birincil kaynaklar
*** 6.1.2 İkincil kaynaklar
** 6.2 Genel Ağ
* 7 Referanslar
* 8 Dış bağlantılar
 
== Yaşamı ==
 
=== Çocukluğu ve eğitimi ===
Beckett ailesinin (aslı: Becquet) ''Huguenot'' yani Fransız Kalvinist kökenli olduğu ve 1685'te Nantes Fermanı'nın yürürlükten kaldırılmasıyla birlikte Fransa'dan İrlanda'ya göç ettiği söylenir. Ancak bu teorinin muhtemel olmadığı düşünülmektedir.<sup>[4]</sup> Beckett'in babası inşaatlarda keşif uzmanı, annesi ise yazarın sözleriyle "neredeyse bir Quaker"<sup>[5]</sup> kadar derin dinî inançlara sahip bir hemşireydi.<sup>[6]</sup> İrlanda Anglikan Kilisesi'ne üye olan ailenin, Dublin'in Foxrock banliyösündeki ''Cooldrinagh'''da
bulunan evi, 1903 yılında Samuel'in babası William tarafından
yaptırılmış, bahçesinde tenis kortu da bulunan büyük bir evdi.
Beckett'in şiirlerinde ve düz yazılarında, bu evin, bahçenin, babasıyla
gezintiye çıktığı kırların, yakınlardaki Leopardstown yarış pistinin,
Foxrock İstasyonunun ve tren hattının sona erdiği Harcourt Street
İstasyonunun izlerine rastlanır.
 
Beckett bu evde 13 Nisan 1906'da doğdu. Ancak doğum belgesindeki
tarih 13 Mayıstır. İnsanın dünyadaki varlığını, çekilmesi gereken bir
çile olarak gören yazarın doğum gününü değiştirirken Paskalya'dan önceki son cumaya (Good Friday) denk gelen 13 Nisan tarihini özellikle seçtiği öne sürülmüştür.<sup>[7]</sup>
 
Kuvvetli ve uysal bir çocuk olan kardeşi Frank'in aksine Samuel zayıf, sağlıksız ve mızmızdı.<sup>[8]</sup>
Beş yaşındayken anaokuluna gitmeye başladı ve burada ilk müzik
eğitimini aldı. Daha sonra şehir merkezinde Harcourt Caddesi'ndeki ''Earlsford House School''<nowiki/>'a devam etti. 1919'da Fermanagh, Enniskillen'de bulunan, Oscar Wilde'ın da okuduğu ''Portora Royal School''<nowiki>'a geçti. Doğuştan atletik olan Beckett, solak bir vurucu olarak krikette çok başarılı oldu. Daha sonra, Dublin Üniversitesi
takımında yer aldı ve Northamptonshire County Cricket Kulübü'ne karşı
iki maçta oynadı. Böylece Beckett, kriketin kutsal kitabı sayılan </nowiki>''Wisden Cricketers' Almanack''<nowiki/>'ta yer alan tek Nobel ödülü sahibi kişi oldu.<sup>[9]</sup>
 
=== İlk yazıları ===
Beckett'in Fransızca, İngilizce ve İtalyanca eğitimi aldığı Trinity Koleji kampüsü.
 
Beckett, 1923 ile 1927 arasında Dublin'deki Trinity Koleji'nde Fransızca, İngilizce ve İtalyanca üzerine eğitim gördü. Buradaki hocalarından biri ünlü Berkeley araştırmacısı Dr. A. A. Luce idi. Beckett lisans eğitimini (B.A.) burada tamamladıktan sonra kısa bir süre Belfast'taki Campbell College'da öğretmenlik yaptı. Ardından Paris'teki École Normale Supérieure'de ''lecteur d'anglais'' olarak çalışmaya başladı. Burada yakın arkadaşı şair Thomas MacGreevy tarafından, ünlü İrlandalı yazar James Joyce
ile tanıştırıldı. Bu karşılaşmanın genç Beckett üzerinde derin bir
etkisi oldu. Beckett ,Joyce'a pek çok çalışmasında yardımcı oldu.
Bunların başında, Joyce'un ''Finnegans Wake'' adıyla yayınlanacak olan kitabı için yaptığı araştırmalar gelir.<sup>[10]</sup>
 
Beckett 1929'da, basılan ilk eseri olan ''Dante...Bruno. Vico..Joyce''
isimli eleştiri denemesini yayınladı. Joyce'un eserlerini ve tarzını,
ahlâksız, karanlık ve donuk olduğu iddialarına karşı savunan bu makale; Eugene Jolas, Robert McAlmon ve William Carlos Williams'ın da aralarında bulunduğu bir grup yazarın Joyce ile ilgili denemelerini içeren ''Our Exagmination Round His Factification for Incamination of Work in Progress''
isimli kitapta yer aldı. Beckett'ın, Joyce ve ailesiyle yakın bir
dostluğu vardı. Ancak Beckett, Joyce'un kızı Lucia'nın kendisine duyduğu
ilgiye karşılık vermeyince bu yakınlık bozuldu.<sup>[11]</sup> Beckett'in ilk kısa öyküsü ''"Assumption (Varsayım)"'' da tam bu dönemde, Jolas'ın çıkardığı bir edebiyat dergisi olan ''Transition'''da yayınlandı. Ertesi yıl Beckett, aceleyle yazılmış ''"Whoroscope"'' isimli şiiriyle küçük bir edebiyat ödülü kazandı.<sup>[12]</sup> Şiir, Beckett'ın ödüle başvurmaya karar verdiği sırada okumakta olduğu René Descartes biyografisinden esinle yazılmıştı<sup>[12]</sup>.
 
Beckett'ın, eserlerinden büyük ölçüde etkilendiği arkadaşı James Joyce
 
Beckett 1930'da Trinity College'a okutman olarak döndü. Ancak dördüncü dönemin sonunda Aralık 1931'de buradan ayrıldı.<sup>[13]</sup> Kendi seçtiği bu meslek, neredeyse patalojik derecede utangaç olması ve ders verirken insanların önünde olmaktan hoşlanmaması<sup>[14]</sup> sebebiyle onda kısa sürede hayal kırıklığı yaratmıştı<sup>[15]</sup>.
Ayrıca, Beckett'ın derslerdeki zorlayıcı tutumu ve kıt notları
sebebiyle öğrenciler tarafından şikayet edilmesi ve okul yöneticileri
tarafından uyarılması da bu hayal kırıklığını artırdı.<sup>[11]</sup>
Beckett bu hayal kırıklığını Modern Language Society of Dublin'e bir
oyun oynayarak gösterdi. Tümüyle hayal ürünü olan ve ortamdaki
ukâlalıkla dalga geçmek için uydurduğu ''"Concentrism (Eşmerkezcilik)"'' akımının kurucusu Toulouselu yazar ''"Jean du Chas"'' hakkında kapsamlı bir makale hazırladı.<sup>[16][17]</sup>
 
Beckett 1931'de Trinity'deki görevinden ayrılarak kısa süren akademik
kariyerini sonlandırdı. Hayatındaki bu dönüm noktasının anısına, Johann Wolfgang von Goethe'nin ''Wilhelm Meister’in Çıraklık Yılları'' romanından esinlenerek "Gnome" şiirini yazdı. Şiir nihayet 1934'te ''Dublin Magazine'''de yayınlandı:
{| class="cquote"
 
|“
|
: ''Spend the years of learning squandering''
: ''Courage for the years of wandering''
: ''Through a world politely turning''
: ''From the loutishness of learning.''<sup>[18]</sup>
 
|”
 
|-
| colspan="3" |<br>
 
|}
Beckett'ın hakkında yazdığı inceleme ile ismini duyurduğu Marcel Proust
 
Beckett Trinity College'den ayrıldıktan sonra Avrupa'da yolculuklara başladı. Bir süre Londra'da kaldı ve burada 1931'de, Fransız yazar Marcel Proust hakkındaki ''Proust'' isimli eleştirel çalışmasını yayınladı. İki yıl sonra, babasının ölümünün etkisiyle, Tavistock Kliniği'nde Dr. Wilfred Bion gözetiminde iki yıl sürecek olan bir tedaviye başladı. Bion, Beckett'in Carl Jung'un
Tavistock'ta verdiği üçüncü derse girmesini sağladı. Beckett'in yıllar
sonra bile hatırladığı bu ders "never properly born" hakkındaydı.
Buradaki görüşlerin etkileri Beckett'in Watt ve Godot'yu Beklerken gibi eserlerinde görülür.<sup>[19]</sup> Beckett 1932'de ilk romanı ''Sıradan Kadınlar Düşü'''nü
yazdı ancak pek çok yayıncının olumsuz cevabı üzerine kitabı
yayınlamaktan vazgeçti. Bu roman 1993'e kadar yayınlanamamış olmasına
rağmen, Beckett'ın birçok şiirine ve yayınlanan ilk kitabı olan 1933
tarihli ''Aşksız İlişkiler'' isimli öykü toplamına kaynaklık etti.
 
Beckett bu dönemde bazı makaleler ve incelemeler yayınladı. Bunların
arasında "Güncel İrlanda Şiiri" (The Bookman, Ağustos 1934) ve arkadaşı
Thomas MacGreevy'nin şiirlerini incelediği "Hümanistik Dingincilik" (The
Dublin Magazine, Temmuz - Eylül 1934) gibi yazılar da vardı. MacGreevy,
Brian Coffey, Denis Devlin ve Blanaid Salkeld'in
eserlerini incelediği bu yazılarda Beckett, bu şairlerin henüz yeterli
başarıya ulaşmamış olmalarına rağmen, çağdaşları olan Kelt Uyanışı hareketinden daha üstün olduklarını savundu ve bu fikrini desteklemek için Ezra Pound, T. S. Eliot ve Fransız sembolistlerinin, bu şairlerin öncülleri olduklarını öne sürdü. Beckett bu şairleri ''"İrlanda'nın yaşayan poetikasının çekirdeği"''<sup>[20]</sup> olarak tanımlarken aynı zamanda modernist İrlanda poetikasının temel kurallarını da belirlemiş oluyordu.
 
Beckett, ''Echo's Bones and Other Precipitates'' isimli şiir kitabını yayınladığı 1935'te aynı zamanda Murphy isimli romanı üzerinde çalışıyordu. O yılın mayıs ayında MacGreevy'ye yazdığı bir mektupta sinema hakkında okuduğundan ve Moskova'ya giderek Gerasimov Sinematografi Enstitüsü'nde Sergei Eisenstein ile birlikte çalışmak istediğinden bahsetti.<sup>[21]</sup> 1936'nın ortalarında Sergei Eisenstein ve Vsevolod Pudovkin'e
bir mektup yazarak yanlarında çalışmak istediğini bildirdi. Ancak
Eisenstein'ın çiçek salgını sebebiyle karantinada olması sonucunda
mektubun kaybolması yüzünden ve ertelenmiş bir film projesi olan ''Bezhin Meadow'''un senaryosunu yeniden yazmaya yoğunlaşması nedeniyle, Beckett'ın bu girişimi sonuçsuz kaldı.<sup>[22]</sup> Beckett bu arada ''Murphy''<nowiki>'yi
bitirdi ve 1936'da tüm Almanya'yı dolaşacağı uzun bir yolculuğa çıktı.
Bu yolculuk boyunca, gördüğü önemli sanat eserlerini kaydettiği pek çok
defter tuttu. Ayrıca tüm ülkeyi sarmaya başlamış olan Nazi hareketine karşı duyduğu hoşnutsuzlukla ilgili notlar aldı.</nowiki><sup>[23]</sup> 1937'de kısa bir süre için İrlanda'ya döndü ve ''Murphy'''nin
yayınlanmasıyla ilgilendi. Romanı ertesi sene kendisi Fransızca'ya
çevirdi. Annesiyle yaşadığı bir anlaşmazlık, Paris'te yaşama fikrini
daha da destekledi (Beckett 1939'da II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla birlikte Paris'e temelli yerleşecekti, çünkü - kendi sözleriyle - ''savaşta Fransa'yı, barışta İrlanda'yı'' tercih ediyordu<sup>[24]</sup>). Aralık 1937 civarında Beckett Peggy Guggenheim ile kısa süreli bir ilişki yaşadı.
 
Paris'te Ocak 1938'de, ironik biçimde "tedbirli" lakabıyla tanınan ün
salmış bir kadın satıcısının ısrarlarını geri çevirmeye çalışırken
göğsünden bıçaklanan Beckett ölümden döndü.<sup>[25]</sup> James Joyce, yaralı Beckett için hastanede özel bir oda hazırlattı. Paris'e daha önceki gelişinden Beckett'ı uzaktan tanıyan Suzanne Deschevaux-Dumesnil,
olayın kamuoyunda duyulmasıyla birlikte yazara ilgi gösterdi ve
aralarında yaşam boyu sürecek bir birliktelik başladı. Bir ön duruşma
sırasında Beckett, kendisine saldıran adama bunun sebebini sordu ve "''Je ne sais pas, Monsieur. Je m'excuse.''" ("Bilmiyorum, bayım. Üzgünüm.")<sup>[26]</sup> cevabını aldı.
 
=== II. Dünya Savaşı ===
Beckett'a da verilen ''Direniş Madalyası (Médaille de la Résistance)''
 
Beckett 1940'taki Alman işgali sonrasında Fransız Direnişi'ne katıldı. İki yıl boyunca kurye olarak çalıştı ve birçok defa Gestapo tarafından yakalanma tehlikesi atlattı.<sup>[27]</sup>
 
Ağustos 1942'de birliğinin ihbar edilmesi sebebiyle, Suzanne ile birlikte güneye kaçtı ve Alpes-Côte d'Azur
bölgesindeki Roussillon, Vaucluse kasabasında saklandı. Burada, evinin
arka bahçesinde mühimmat saklayarak Direniş'e yardım etmeyi sürdürdü.
Roussillon'da yaşadığı iki yıl boyunca, Maquis gerillalarının Vaucluse Dağları'nda Alman Ordusu'na karşı gerçekleştirdiği sabotajlara destek verdi.<sup>[28]</sup>
 
Fransız Hükümeti, Alman istilasına karşı savaşımdaki çabaları sebebiyle Beckett'ı, ''Savaş Haçı (Croix de Guerre)'' ve ''Direniş Madalyası (Médaille de la Résistance)'' ile ödüllendirdi. Ancak Beckett hayatının sonuna kadar, bu dönemdeki faaliyetlerini hep "izcilik işleri" olarak adlandırdı.<sup>[29]</sup> Roussillon'da saklandığı süre boyunca, "bağlantısını koparmamak için"<sup>[30]</sup> Watt isimli romanı üzerinde çalıştı. (1941'de başladığı bu roman 1945'te bitti, ancak 1953'e kadar yayınlanmadı.)
 
=== Ün: Romanlar ve tiyatro ===
Beckett 1945
yılında kısa süreliğine Dublin'e döndü. Ardından İrlanda kızılhaçının
Saint-Lô'da kurduğu hastanede birkaç ay süreyle ambar görevlisi ve
tercüman olarak çalıştı.<sup>[31]</sup>
1946'da yeniden Dublin'e annesinin yanına gitti. Bu ziyareti sırasında,
annesinin odasında bütün edebi hayatını etkileyip yön verecek bir şeyin
farkına vardı. Bu deneyimini daha sonra, 1958'de ''Krapp'ın Son Bandı'' oyununda kurguladı. Oyunda Krapp’ın keşfi fırtınalı bir gece, Dún Laoghaire'nin
bir Doğu Rıhtımında gerçekleşir. Bazı eleştirmenler Beckett'ı Krapp
ile, Beckett'ın kendi sanatsal esininin de aynı yerde, aynı tür havada
gerçekleştiğini ileri sürecek kadar özdeşleştirir. Oyun boyunca Krapp
hayatının önceki döneminde yaptığı bir kaseti dinlemektedir; bir ara
genç kendisinin şu sözleri söylediğini duyar: “...sonunda açıkça
görüyorum ki hep bastırmaya çalıştığım karanlık, gerçekte benim en
iyi...” Fakat Krapp kasedi ileri sarar ve seyirci keşfinin tamamını
öğrenemez.
 
Beckett'in Reginald Gray tarafından çizilmiş olan portresi
 
Beckett daha sonra James Knowlson'a kayıttaki eksik kelimenin "''dostumdu"''
olduğunu söyledi. Beckett'a göre, yaşadığı bu deneyim James Joyce ile
olan ilişkisinden kaynaklanmıştı. Çünkü sonsuza kadar Joyce'un
gölgesinde kalması ihtimali vardı, onu kendi oyununda hiçbir zaman
yenemeyeceğinden emindi. Sonra bu deneyimi yaşadı ve Knowlson'a göre bu ''"tüm kariyerini değiştiren bir dönüm noktasıydı."'' Knowlson hazırladığı ''Damned to Fame'' isimli biyografide, Beckett'ın bu deneyimi kendisine nasıl açıkladığını şöyle anlatmıştır:
 
1946'da Jean-Paul Sartre'ın ''Les Temps Modernes'' dergisi Beckett'ın, daha sonraları ''La fin'' veya ''The End'' isimleriyle anılacak olan kısa hikâyesi ''Suite''<nowiki/>'in ilk bölümünü, yarısının teslim edilmediğini farketmeden yayımladı. Simone de Beauvoir hikâyenin ikinci bölümünü yayımlamayı reddetti. Beckett aynı yıl, 1970'e kadar yayınlanmayacak olan dördüncü romanı ''Mercier ile Camier''<nowiki/>'i de yazmaya başladı. Bu roman pek çok yönden, Beckett'in kısa süre sonra yazacağı en ünlü eseri ''Godot'yu Beklerken''<nowiki/>'in habercisiydi. Daha da önemlisi, Beckett'in doğrudan Fransızca yazdığı ilk uzun eseriydi. Beckett, ''Molloy'', ''Malone Ölüyor'' ve ''Adlandırılamayan''<nowiki>'dan
oluşan roman üçlemesi de dahil olmak üzere, daha sonraki çoğu eserini
Fransızca yazacaktı. Anadili İngilizce olmasına rağmen eserlerini
Fransızca yazmasının sebebi, kendi deyimiyle, "üslupsuz" yazmanın
Fransızca'da daha kolay olmasıydı.</nowiki><sup>[34]</sup> Beckett Fransızca'nın onun için taşıdığı ''"yabancılık kokusunu"'' seviyordu ve ''"bir anadili kullanımının özünde olan otomatizmlerden kurtulmak"'' için Fransızca yazıyordu.<sup>[35]</sup>
 
Bir posta kartında Beckett'ın el yazısı
 
Beckett şöhretinin büyük kısmını ''Godot'yu Beklerken'' isimli oyununa borçludur. Sıkça alıntılanan bir makalede eleştirmen Vivian Mercier, ''"Beckett
teorik olarak imkânsız bir şeyi, hiçbir olayın geçmediği ama yine de
seyircinin koltuğuna yapışıp kaldığı bir oyun yazmayı başardı. Dahası,
ikinci perdede, birinci perdenin kurnazca tekrarlandığı düşünülürse,
hiçbir olayın geçmediği bir oyun yazmayı iki defa başardı."''<sup>[36]</sup> demişti. 1947'den sonraki çoğu eseri gibi bu oyun da ilk olarak ''En attendant Godot'' adıyla Fransızca yazıldı. Beckett bu oyun üzerinde, Ekim 1948 ile Ocak 1949 arasında çalıştı.<sup>[37]</sup>
1952'de yayınlanan oyun ilk defa 1953'te sahnelendi. İngilice çevirisi
ise iki yıl sonra yayınlandı. Oyun Paris'te popüler oldu, eleştirel
başarı elde etti ancak yine de çok tartışıldı. 1955'te Londra'da
oynanmaya başladığında kötü eleştiriler aldı, ancak ''The Sunday Times'''tan Harold Hobson'ın ve daha sonra da Kenneth Tynan'nın olumlu eleştirileri bu olumsuz havayı dağıttı. ABD'de oyun, Miami'de başarısız oldu<sup>[38]</sup>, New York'ta ise 59 gösterim ile başarı elde etti.<sup>[39]</sup> Daha sonra oldukça popüler olan oyun, ABD ve Almanya'da başarıyla sahnelendi.<sup>[40]</sup>
 
Beckett artık çoğunlukla Fransızca yazıyordu ve çevirisini Patrick Bowles ile birlikte yaptığı ''Molloy'' dışındaki bütün çalışmalarını kendisi İngilizce'ye çevirmişti. ''Godot'yu Beklerken''`in başarısı yazarına tiyatroda bir kariyer açtı. Beckett uzun oyunlar yazmaya devam etti. Bunlar arasında 1957'de ''Oyun Sonu'', daha önce adı geçen ''Krapp'ın Son Bandı'' (İngilizce), 1960'da ''Mutlu Günler'' (İngilizce) ve 1963'te ''Oyun'' yer alır.
 
1961'de Beckett çalışmalarının tanınmasıyla, Jorge Luis Borges ile paylaşacağı Uluslararası Yayıncıların Formentor Ödülü'nü kazandı.<sup>[41]</sup>
 
=== Sonraki yaşamı ve çalışmaları ===
1960'lar hem yazarlığı açısından hem kişisel olarak Beckett için
değişim dönemiydi. 1961'de İngiltere'de gizli bir törenle ve daha çok
Fransız miras hukukuna bağlı nedenlerden, Suzanne ile evlendi.
Oyunlarının başarısı üzerine dünyanın pek çok yerinde prova ve oyunlara
davet ediliyordu. Bu sürecin sonunda tiyatro yönetmeni olarak yeni bir
kariyer edindi. 1956'da BBC Third Programme'den ilk kez radyo oyunu ''Tüm Düşenler''
için bir ücret aldı. Düzensiz olarak radyo oyunları yazmayı sürdürdü,
sonunda sinema ve televizyon için de yazmaya başladı. Ayrıca, yeniden
eserlerini İngilizce yazmaya başladı. Öte yandan, yaşamının sonuna kadar
kimi eserlerini Fransızca yazmaya devam etti.
 
Aktör Cary Elwes, ''Prenses Gelin'' ''(The Princess Bride)''
filminin DVD ekindeki video-günlüğünde, Beckett'in Roussimoff ailesiyle
komşu olduğunu ve ailenin çocuklarınından birini, çocuk çok iri olduğu
için servise binemediğinden, her gün okula bıraktığını anlatır. André
René Roussimoff adlı bu çocuk, ileride profesyonel güreşçi André the Giant (Dev André) olacaktır.<sup>[42]</sup>
 
Samuel Beckett'in Montparnasse Mezarlığı'nda bulunan mezar taşı.<sup>[43]</sup>
 
Beckett 1969'da Suzanne'le Tunus'ta tatildeyken Nobel Edebiyat Ödülü'nü
kazandığını öğrendi. Suzanne gözlerden uzak özel yaşamına aşırı
derecede bağlı olan kocasının o andan itibaren şöhretin yükünü
taşıyacağını görerek, ödülü "felaket" olarak nitelendirdi.<sup>[44]</sup> Beckett ödülünü almaya gitmedi.<sup>[45]</sup>
Beckett söyleşilere çok fazla vakit ayırmamakla birlikte, zaman zaman
sanatçılarla, edebiyat araştırmacılarıyla ve Montparnasse'deki evinin
yakınında bulunan Paris' Hotel PLM'nin lobisinde kendisini arayan
hayranlarıyla bizzat görüşüyordu.<sup>[46]</sup>
 
Suzanne 17 Temmuz 1989'da öldü. Anfizem ve muhtemelen Parkinsona yakalanan ve bir bakımevinde kalmakta olan Beckett da aynı yıl 22 Aralık'ta öldü. İkisi Paris'te Montparnasse Mezarlığı'nda
birlikte gömülüdür ve Beckett'in "gri olmak şartıyla herhangi bir renk
olur" direktifine uygun, mermerden bir mezar taşını paylaşmaktadır.<sup>[47]</sup>
 
== Çalışmaları ==
Beckett'in yazar olarak kariyeri kabaca üç döneme ayrılabilir:
1945'de II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar sürecek olan ilk çalışmaları;
1945'den 1960'ların ilk yıllarına kadar süren ve muhtemelen en iyi
bilinen çalışmalarını çıkardığı orta dönem; 1960'ların ilk yıllarından
ölümüne kadar süren son dönem. Bu son dönemde Beckett'in çalışmaları çok
daha kısa olmaya yönelmiştir ve stili de çok daha minimalisttir.<sup>[48]</sup>
 
=== Erken dönem ===
Beckett'ın erken dönem eserleri arkadaşı James Joyce'un eserlerinin
yoğun etkisi altındadır. Titizlikle hazırlanmış ve Joyce'un tarzının
türevi sayılabilecek bir dilde yazılmış<sup>[49]</sup> bu metinlerin bazı kısımları oldukça anlaşılmazdır. Kısa öykü toplamı olan ''Aşksız İlişkiler'' (1934) kitabının açılış cümleleri bu üslûba örnek gösterilebilir:
 
Bu bölüm Dante Alighieri'nin İlahi Komedya'sına
yapılan göndermelerle doludur ve bu eseri tanımayan okuyucular için
kafa karıştırıcıdır. Yine de burada, Beckett'ın sonraki eserlerinin pek
çok belirtisi mevcuttur: Belacqua karakterinin fiziki hareketsizliği,
karakterin kendi düşüncelerine saplanıp kalmışlığı, son cümlenin
saygısızca komik olması vb.
 
Benzer unsurlar Beckett'ın yayınlanmış ilk romanı ''Murphy'''de de (1938) görülür. Sonraki eserlerinde sürekli tekrarlanan delilik ve satranç
temaları, bir ölçüde bu romanda da mevcuttur. Romanın açılış cümlesi,
Beckett'ın tüm eserlerine hayat veren kötümser alt anlamların ve kara
mizahın ipucunu verir: ''Hep aynı dünyanın üzerinde ışıldıyordu güneş, başka seçeneği yoktu çünkü.''<sup>[51]</sup> II. Dünya Savaşı sırasında Roussillon'da saklanırken yazdığı ''Watt'' ise aynı temaları içermekle birlikte, daha az coşkulu bir üslûba sahiptir. Bu romanın bazı bölümlerinde insan hareketleri matematiksel permütasyon
gibi kurgulanmıştır. Bu durum, Beckett'ın daha sonraki oyun ve
romanlarında ortaya çıkacak olan, hareketlerin kesin şekilde
tanımlanması kaygısının habercisidir.
 
Beckett'ın Fransızca edebi metinler yazmaya başlaması da bu döneme denk gelir. Aynı dönemde İngilizce olarak yazılan ve ''Echo's Bones and Other Precipitates''
(1935) isimli kitapta toplanan şiirlerdeki yoğunluğun aksine Fransızca
yazılmış bazı kısa şiirlerdeki arılık Beckett'ın tarzındaki - ''Watt'''ta da belirtileri görülen - sadeleşmeyi, başka bir dili kullanarak da olsa başlattığını göstermektedir.
 
=== Orta dönem ===
İkinci Dünya Savaşı sonrasında Beckett, edebi dil olarak temelli
Fransızca'ya yöneldi. Bu seçim ile yukarıda anlatılan, Dublin'de
annesinin odasında yaşadığı, sanatının öznel olması ve tamamıyla kendi
iç dünyasından kaynaklanması gerektiğini anlamasını sağlayan "deneyim",
Beckett'in en bilinen eserlerini vermesiyle sonuçlanacaktı.
 
Savaştan sonraki on beş yıl süresince Beckett dört uzun tiyatro oyunu yazdı: ''En attendant Godot'' (1948–1949; ''Godot'yu Beklerken''), ''Fin de partie'' (1955–1957; ''Oyun Sonu''), ''Krapp's Last Tape'' (1958; ''Krapp'ın Son Bandı'') ve ''Happy Days'' (1960; ''Mutlu Günler''). Genelde, doğru ya da yanlış biçimde, absürt tiyatronun temel eserleri olduğu düşünülen bu dört oyunda, her ne kadar Beckett'ın kendisi varoluşçu olmasa da, dönemin varoluşçu düşünürlerinin eserlerindeki temalar kara mizah tarzıyla ele alınmıştı. "Absürt tiyatro" terimi ilk defa Martin Esslin'in aynı isimli kitabında ortaya çıkmış, bu kitabın önemli bir bölümü de Beckett ve ''Godot'''ya ayrılmıştı. Esslin bu oyunların, Albert Camus'nün "saçma" kavramının tamamlayıcısı olduklarını öne sürdü<sup>[52]</sup>
ve Beckett bu sebeple sıklıkla - ve hatalı olarak - "varoluşçu" olarak
nitelendirildi. Eserlerinde benzer temaları işlemiş olsa da, Beckett'ın
varoluşçuluğa karşı bir ilgisi yoktu.<sup>[53]</sup> Beckett ayrıca absürt tiyatro tanımına da karşı çıkıyordu.<sup>[54]</sup>
 
Genel anlamda oyunlar, anlaşılamaz ve akıl erdirilemez bir dünya
karşısında hissedilen umutsuzluk ile bu umutsuzluğa rağmen yaşamda kalma
isteğini anlatır. ''Oyun Sonu'''nda çöp varillerinde yaşayan ve
zaman zaman kafalarını dışarı uzatıp konuşan karakterlerden biri olan
Nell'in sözleri, Beckett'ın orta dönem tiyatro oyunlarının iyi bir
özetidir:
 
1970'lerde Samuel Beckett
 
Beckett'ın bu dönemde düz yazıdaki önemli başarıları, ''Molloy'' (1951), ''Malone meurt'' (1951; ''Malone Ölüyor'') ve ''L'innommable'' (1953; ''Adlandırılamayan'')
isimli üç romandı. Yazarın açıkça aksini belirtmiş olmasına rağmen
zaman zaman "üçleme" olarak değerlendirilen bu romanlar, gittikçe daha
da yalınlaşmış, sadece temelde gerekli olan unsurları içerecek derecede
sadeleşmişti. Bu sebeple bu üç romanda, Beckett'ın olgun dönemindeki
tarzının ve kullandığı temalarının gelişimi gözlenebiliyordu. Örneğin ''Molloy'' zaman, mekân, eylem ve konudan oluşan geleneksel roman öğelerini içeriyordu ve bir bakıma bir dedektif romanıydı. ''Malone Ölüyor''<nowiki>'da
ise mekân ile zamanın akışı varlığını sürdürürken konu ve eylem büyük
oranda ortadan kalkmıştı. Romandaki temel hareket unsuru, bir iç monolog
şeklini almıştı. Son olarak </nowiki>''Adlandırılamayan''<nowiki>'da tüm zaman ve
mekân duygusu yok edilmişti. Romanın ana teması bir "ses"in, var olmayı
sürdürmek için sürekli konuşmak zorunda olması ile en az bunun kadar
kuvvetli bir dürtü olan sessizliği arayışı arasındaki çatışmaydı. Bunda
Beckett'ın, savaşın dünyayı ne hâle getirdiğine ilişkin deneyimlerinin
izlerini bulmak mümkündür. Bu romanlar da örnek gösterilerek, Beckett'ın
eserlerinin genelde kötümser olduğu kabul edilir. Buna rağmen </nowiki>''Adlandırılamayan''<nowiki/>'ın sonunda yaşam kazanmış gibidir. Romanın son cümlesi bunu ima eder: ''Devam edemem, devam edeceğim.''<sup>[56]</sup>
 
Bu romanların ardından Beckett, sürdürülebilir bir düz yazı çalışmasına ulaşabilmek için çabaladı.<sup>[57]</sup> Ancak bu çabaların sonucunda sadece, daha sonra ''Texts for Nothing (Hiç İçin Metinler'') adıyla bir araya getirilecek olan hikâyeler ortaya çıktı. Yine de Beckett 1950lerin sonunda, en radikal<sup>[58]</sup> düz yazı eseri olan ''Comment c'est'' (1961; ''Acaba Nasıl?'')
isimli kitabını yazdı. Konserve kutularıyla dolu bir çuvalı
sürükleyerek çamur içinde emekleyen isimsiz bir anlatıcının başından
geçenleri anlatan bu kitap, noktalama işaretleri kullanılmamış bir dizi
paragraf halinde, telgrafvari bir üslupta yazılmıştır:
{|
 
|(İngilizce)
'''«''' you
are there somewhere alive somewhere vast stretch of time then it's over
you are there no more alive no more then again you are there again
alive again it wasn't over an error you begin again all over more or
less in the same place or in another as when another image above in the
light you come to in hospital in the dark<sup>[59]</sup> '''»'''
|(Türkçe)
'''«''' sen
orada bir yerde hayatta bir yerde uzun bir süre sonra o biter sen orada
daha fazla değil artık hayatta değil tekrar daha fazla sen orada tekrar
hayatta tekrar bitmedi o yanılma sen başlar tekrar yeni baştan aşağı
yukarı aynı yerde veya başka zaman olduğu gibi başka bir imge yukarıda
ışığın içinde sana öyle gelir hastahanede karanlıkta '''»'''
 
|-
| colspan="2" |(<small>Samuel Beckett</small>)
 
|}
Bunun ardından, Beckett'ın drama dışı bir düz yazı eser vermesi için neredeyse on yıl geçmesi gerekecekti.<sup>[60]</sup> İçerik ve biçim olarak alışılmış tarzın oldukça ilerisine geçen ''Acaba Nasıl'' ile birlikte, Beckett'ın yazarlığında yeni bir dönem başladı.<sup>[61]</sup>
 
=== Son dönem ===
1960'lar boyunca ve 1970'lerin başında Beckett, 1950'lerdeki
eserlerinde de belirgin olan yoğunluğa daha da fazla yöneldi ve bu durum
minimalist olarak tanımlanmasına sebep oldu. Bunun en uç örneklerinden biri, dramatik eserleri arasında olan 1969 tarihli Soluk'tur. 35 saniye süren ve hiçbir karakter içermeyen bu parça, ''Oh! Calcutta!'' revüsünde açılış parçası olarak kullanılmıştı ve muhtemelen bu revüye ironik bir yorum olarak yazılmıştı.<sup>[62]</sup>
 
Önceki oyunlarda zaten az sayıda olan karakterler, son dönem dramatik
eserlerinde artık sadece en gerekli öğeleri içerecek şekilde
daraltılmıştı. Örneğin, ironik bir isme sahip olan 1962 tarihli ''Oyun''<nowiki/>'da büyük cenaze vazolarına boyunlarına kadar gömülü olan üç karakter vardı. 1963'te aktör Jack MacGowran için televizyon draması olarak yazılan ''Söyle Joe''<nowiki>'daki
tüm hareket, sürekli olarak başkişinin suratına odaklanarak yakın
çekime geçen bir kamera ile sağlanmaktaydı. 1972 tarihli </nowiki>''Ben Değil'' oyunu ise, Beckett'ın sözleriyle "''gerisi karanlık bir sahnede hareket eden bir ağızdan''" ibaretti.<sup>[63]</sup> ''Krapp'ın Son Bandı'''nda
ipuçları verilmiş olan bu son dönem oyunları temelde hafızayla; durgun
bir şimdiki zamanda geçmişteki can sıkıcı olayların yeniden
hatırlanmasıyla ilgiliydi. Dahası, bu oyunlarda sıklıkla kişiliğin
sınırlandırılması teması mevcuttu ve bu durum ''Söyle Joe'''daki gibi başkişinin kafasına dışarıdan gelen bir ses ile ya da ''Ben Değil''<nowiki/>'deki gibi başkişi hakkında başka bir karakterin yorumda bulunması şeklinde gerçekleşiyordu.
 
Beckett'ın ''Felaket'' isimli oyununu adadığı Václav Havel
 
Bu temalar Beckett'ın 1982'de yazdığı ve Václav Havel'e adadığı, en politik eseri sayılan<sup>[64]</sup> ve diktatörlük kavramının ele alındığı ''Felaket''
oyununun da yolunu açmaktaydı. Bu dönemde ayrıca, Beckett'ın uzun süre
suskun kalan şairliği yeniden ortaya çıktı. Beckett kimisi sadece altı
kelime uzunluğunda olan aşırı kısa ve özlü Fransızca ''mirlitonnades''
şiirleri yazdı. Bunlar Beckett'ın, eserlerini bildiği diğer dile
çevirmeye yönelik titiz uğraşlarının dışında kaldı. Daha sonra Derek Mahon gibi bazı yazarlar şiirleri çevirmeye çalıştılarsa da bu şiirlerin tamamlanmış bir İngilizce çevirisi hiç yayınlanmadı.
 
Beckett'ın bu dönemdeki düz yazı çalışmaları, ABD'li ressam Jasper Johns'un resimlediği 1976 tarihli kısa öykü toplamı olan ''Fizzles (Fiyaskolar)'' kitabında toplandı. Daha sonra ''Nohow On'' başlığıyla bir arada yayınlanan 1979 tarihli kısa romanı ''Compagnie'', 1982 tarihli ''Mal vu mal dit'' ve 1984 tarihli ''Worstward Ho'', Beckett'ın bu alanda bir nevi rönesans yaşadığını gösteriyordu. ''"Kapalı alan" öyküleri'' olarak adlandırılan<sup>[65]</sup>
bu üç eserde Beckett, oyunlarında sıkça kullandığı tema olan kişiliğin
sınırlandırılması ve izlenmesi konusunu düz yazı yoluyla yeniden ele
almıştı. Bu eserlerdeki bir başka tema ise, ''Compagnie'''nin açılış cümlelerinde görüldüğü üzere vücutların boşlukta yerleşimi idi:
{|
 
|<br>
|'''«''' Karanlıkta birine bir ses gelir. Düşle.<br>
Birine, arkasından, karanlıkta. Ardındaki baskıdan anlar geldiğini, ve
gözlerini kapayıp yeniden açığında karanlığın nasıl değiştiğinden.
Söylenenlerin ancak küçük bir bölümü doğrulanabilir. Örneğin o
duyduğunda sen, karanlıkta sırtüstüsündür. Öyleyse söylenenlerin
gerçekliğini kabullenmek zorundadır.<sup>[66]</sup> '''»'''
 
|-
|<br>
|<br>
 
|}
Beckett'in son çalışması olan 1988 tarihli ''What is the Word'', yaşamının son günlerini geçirdiği hasta bakım evindeki yatağında yazıldı. Şiirin ayrıca Fransızca uyarlaması da mevcuttur.
 
== Etkileri ==
İngilizce eser veren tüm modernistler dikkate alındığında, realist geleneğe karşı en süreğen saldırıyı Beckett'ın eserleri oluşturur.<sup>[67]</sup>
Beckett, insanlığın içinde bulunduğu durumun temel bileşenlerine
odaklanabilmek için, geleneksel konulardan, zaman ve mekân tekliğinden
arındırılmış drama ve romanın yolunu açtı<sup>[67]</sup>. Václav Havel<sup>[68]</sup>, Aidan Higgins<sup>[69]</sup> ve Harold Pinter<sup>[70]</sup> gibi yazarlar, Beckett'a olan minnettarlıklarını açıkça belirttiler. Beckett'ın asıl etkisi, 1950'lerde Beat Kuşağı ile başlayıp 1960'lardaki olaylarla devam eden deneysel edebiyat üzerinde oldu. İrlanda'da ise John Banville<sup>[70]</sup> ve Derek Mahon<sup>[71]</sup> gibi şairleri etkiledi.
 
Beckett anısına basılan hatıra paranın tura yüzü
 
Luciano Berio, György Kurtág, Morton Feldman, Philip Glass, Heinz Holliger<sup>[72]</sup> ve Pascal Dusapin'in<sup>[73]</sup>
de aralarında bulunduğu birçok 20. yüzyıl bestecisi, müzikal
çalışmalarını onun metinlerini temel alarak yarattı. Beckett'in
çalışmaları, Bruce Nauman<sup>[74]</sup>, Alexander Arotin<sup>[75]</sup> ve Avigdor Arikha<sup>[76]</sup>
gibi birçok görsel sanatçıyı da etkiledi. Arikha, edebi dünyasından
etkilendiği Beckett'ın birkaç portresini çizdi ve eserlerini resmetti.
ABD'li film yönetmeni Jim Jarmusch'un
1984 yapımı filmi '"Stranger Than Paradise"'ın iki önemli karakteri
olan Willie ve Eddie, eleştirmenler tarafından, Godot'u Beklerken'in iki
kahramanı Vladimir ve Estragon'a benzetildi.<sup>[77]</sup>
 
Beckett 20. yüzyıl yazarları arasında en çok takdir edilen ve üzerinde en çok tartışılanlardan biridir.<sup>[78][79]</sup> Hakkındaki görüşler ikiye ayrılır. Jean-Paul Sartre ve Theodor W. Adorno
felsefi eleştirilerinde, onu saçmalığı ortaya çıkardığı için, diğer
bazı eleştirmenler ise eserlerinde basitliği reddettiği için övdü. Georg Lukacs gibi bazı eleştirmenler ise Beckett'i eserlerinde felsefi realizmin yer almaması sebebiyle eleştirdi.<sup>[80]</sup>
 
Beckett'ın bilinen en iyi fotoğraflarından birkaçı fotoğrafçı John Minihan'ın
çektikleridir. 1980 ile 1985 arasında Beckett'ın fotoğraflarını çeken
fotoğrafçı, yazarla çok iyi bir ilişki geliştirdi ve sonuçta yazarın
resmi fotoğrafçısı oldu. Çekilen bu fotoğraflardan biri<sup>[81]</sup> 20. yüzyılın en iyi üç fotoğrafı arasında gösterildi.<sup>[82][83]</sup> Ancak, Beckett'ın en fazla yeniden basılmış fotoğrafını tiyatro fotoğrafçısı John Haynes<sup>[84]</sup>
çekti. Bu fotoğraf Knowlson'ın hazırladığı biyografinin kapağında da
kullanıldı. Fotoğraf, Haynes'in pek çok Beckett prodüksiyonunu
fotoğrafladığı, Londra'daki Royal Court Theatre'da bir prova sırasında
çekilmişti.
 
2006 yılında, Beckett'ın doğumunun yüzüncü yılı anısına, İrlanda
Merkez Bankası tarafından 20 avroluk altın hatıra paraları basıldı.
20.000 adet basılan ve 2 Mayıs 2006'da tedavüle çıkan paraların yazı
tarafında İrlanda arpı ile "Samuel Beckett 1906 - 1989" yazısı
bulunuyordu. Tura tarafında ise Beckett'ın yüzü ile en bilinen oyunu
olan ''Godot'yu Beklerken''<nowiki/>'den bir sahne yer alıyordu.<sup>[85]</sup>
 
== Edebi mirası ==
Beckett'in ölümünden bu yana oyunlarının tüm sahnelenme hakları,
yazarın yeğeni Edward Beckett tarafından yönetilen Beckett Mirası'na
aittir. Bu yönetim, oyunların nasıl sahneleneceğini çok sıkı kontrol
etmekle ünlüdür ve oyunlardaki sahne talimatlarına uyulmayan
prodüksiyonlara kesinlikle izin vermez.
 
== Seçme bibliyografi ==
 
=== Drama ===
{| class="multicol"
 
|
'''Tiyatro'''
* ''Eleutheria'' (1947; yayımlanması 1995)
* ''Godot'yu Beklerken'' ''(En attendant Godot)'' (1952)
* ''Sözsüz Oyun I'' (1956)
* ''Sözsüz Oyun II'' (1956)
* ''Oyun Sonu'' ''(Fin de partie)'' (1957)
* ''Krapp'ın Son Bandı'' (1958)
* ''Fragment de théâtre I'' (1950'lerin sonlarında)
* ''Fragment de théâtre II'' (1950'lerin sonlarında)
* ''Mutlu Günler'' (1960)
* ''Oyun'' (1963)
* ''Geliş ve Gidiş'' (1965)
* ''Soluk'' (1969)
* ''Ben Değil'' (1972)
* ''Bu Kez'' (1975)
* ''Adımlar'' (1975)
* ''Solo'' (1980)
* ''Beşik'' (1981)
* ''Ohio Doğaçlaması'' (1981)
* ''Felaket'' (1982)
* ''Ne Nerede'' (1983)
 
|
'''Radyo'''
* ''Tüm Düşenler'' (1956)
* ''From an Abandoned Work'' (1957)
* ''Korlar'' (1959)
* ''Eski Şarkı'' (1960)
* ''Radyo Oyunu Taslağı I'' (1961)
* ''Radyo Oyunu Taslağı II'' (1961)
* ''Sözler ve Müzik'' (1961)
* ''Cascando'' (1962)
'''Televizyon'''
* ''Söyle Joe'' (1965)
* ''Hayalet Üçlüsü'' (1975)
* ''...ama bulutlar...'' (1976)
* ''Quad I + II'' (1981)
* ''Nacht und Träume'' (1982)
'''Sinema'''
* ''Film'' (1965)
 
|}
 
=== Düz yazı ===
{| class="multicol"
 
|
'''Roman'''
* ''Sıradan Kadınlar Düşü'' (1932; yayımlanması 1992)
* ''Murphy'' (1938)
* ''Watt'' (1945; yayımlanması 1953)
* ''Mercier ile Camier'' (1946; yayımlanması 1970)
* ''Molloy'' (1951)
* ''Malone Ölüyor'' (1951)
* ''Adlandırılamayan'' (1953)
* ''Acaba Nasıl?'' (1961)
'''Kurgu dışı'''
* ''Proust'' (1931)
* ''Three Dialogues'' (Georges Duthuit ve Jacques Putnam ile) (1958)
* ''Disjecta'' (1983)
 
|
'''Kısa roman (novella) ve Öykü'''
* ''Aşksız İlişkiler'' (1934)
* ''The Expelled'' (1946)
* ''The Calmative'' (1946)
* ''The End'' (1946)
* ''Hiç İçin Metinler'' (1954)
* ''Le Dépeupleur'' (1971)
* ''First Love'' (1973)
* ''Fizzles'' (1976)
* ''Compagnie'' (1979)
* ''Mal vu mal dit'' (1981)
* ''Worstward Ho'' (1984)
* ''Stirrings Still'' (1988)
 
|}
 
=== Şiir ===
* ''Whoroscope'' (1930)
* ''Echo's Bones and other Precipitates'' (1935)
* ''Collected Poems in English'' (1961)
* ''Collected Poems in English and French'' (1977)
* ''What is the Word'' (1989)
{| class="multicol"
 
|
=== Çeviri ===
|}
{| class="multicol"
|
* ''Negro: an Anthology'' (Nancy Cunard, editör) (1934)
* ''Anna Livia Plurabelle'' (James Joyce, Fransızca çeviri Beckett ve diğerleri) (1931)
* ''Anthology of Mexican Poems'' (Octavio Paz, editör) (1958)
* ''The Old Tune'' (Robert Pinget) (1963)
* ''What Is Surrealism?: Selected Essays'' (André Breton) (çeşitli kısa parçalar toplamı)
 
|}
 
== Kaynaklar ==
 
=== Kitaplar ===
 
==== Birincil kaynaklar ====
* Beckett, Samuel. ''Collected Poems in English and French''. New York: Grove Press, 1977.
* —. ''Endgame and Act Without Words''. New York: Grove Press, 1958.
* —. ''How It Is''. New York: Grove Press, 1964.
* —. ''More Pricks than Kicks''. New York: Grove Press, 1972.
* —. ''Murphy''. New York: Grove Press, 1957.
* —. ''Nohow On: Company, Ill Seen Ill Said, Worstward Ho''. Ed. S.E. Gontarski. New York: Grove Press, 1996.
* —. ''Three Novels: Molloy, Malone Dies, The Unnamable''. New York: Grove Press, 1995.
* —. ''Waiting for Godot: A Tragicomedy in Two Acts''. New York: Grove Press, 1954.
 
==== İkincil kaynaklar ====
* <nowiki>Fletcher, John. About Beckett. Faber and Faber, London, 2006. ISBN 978-0-571-23011-2.</nowiki>
* Bair, Deirdre. ''Samuel Beckett: A Biography''<nowiki>. Vintage/Ebury, 1978. ISBN 0-09-980070-5.</nowiki>
* Caselli, Daniela. ''Beckett's Dantes: Intertextuality in the Fiction and Criticism''<nowiki>. ISBN 0-7190-7156-9.</nowiki>
* Cronin, Anthony. ''Samuel Beckett: The Last Modernist''. New York: Da Capo Press, 1997.
* Kelleter, Frank. ''Die Moderne und der Tod: Edgar Allan Poe – T. S. Eliot – Samuel Beckett.'' Frankfurt/Main: Peter Lang, 1998.
* Igoe, Vivien. ''A Literary Guide to Dublin''<nowiki>. Methuen Publishing, 2000. ISBN 0-413-69120-9.</nowiki>
* Fleming, Justin. ''Burnt Piano''. Xlibris, 2004 (Coup d'Etat & Other Plays)
* Knowlson, James. ''Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett''. New York: Grove Press, 1996.
* Mercier, Vivian. ''Beckett/Beckett''<nowiki>. Oxford University Press, 1977. ISBN 0-19-281269-6.</nowiki>
* O'Brien, Eoin. ''The Beckett Country''<nowiki>. ISBN 0-571-14667-8.</nowiki>
* Ricks, Christopher. ''Beckett's Dying Words''<nowiki>. Oxford University Press, 1995. ISBN 0-19-282407-4.</nowiki>
* Ackerley, C. J. and S. E. Gontarski, ed. ''The Grove Companion to Samuel Beckett.'' New York: Grove Press, 2004.
* Esslin, Martin. ''The Theatre of the Absurd.'' Garden City, NY: Anchor Books, 1969.
 
=== Genel Ağ ===
* Apmonia - Samuel Beckett için hazırlanmış bir site
* Prenses Grace İrlanda Kütüphanesi'nde Samuel Beckett
* ''Godot'yu Beklerken'' oyununun Londra'daki ilk prodüksiyonunun yönetmeni Peter Hall'un makalesi
* Samuel Beckett ve eserlerine ilişkin bilgi
* Beckett hakkındaki eserlerin bibliyografisi
* Çevrim içi Samuel Beckett kaynakları ve bağlantı sayfaları
* ''The Economist'' dergisinden bir makale
* Fotoğrafçı John Haynes'in sitesi
* Beckett'in resmi fotoğrafçısı John Minihan'ın sitesi
* 1969 Nobel Edebiyat Ödülü
* Beckett'in ''Le Concentrisme'' isimli alaycı denemesinin İngilizce çevirisi
* Beckett ve Yahudi Soykırımı
* Samuel Beckett'ın yaşamı
* "Godot 50 Yaşında" (Said Shirazi)
 
== Referanslar ==
# '''^''' Fathoms from Anywhere - A Samuel Beckett Centenary Exhibition
# '''^''' The Nobel Prize in Literature 1969
# '''^''' Samuel Beckett Timeline Theatredatabase.com. Erişim tarihi: 3.7.2008.
# '''^''' Cronin, 3–4
# '''^''' Biography of Samuel Beckett, mural.uv.es (İspanyolca)
# '''^''' Samuel Beckett - 1906-1989
# '''^''' Knowlson, James. Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett. New York: Grove Press, 1996. s 1
# '''^''' Cronin, A. :''Samuel Beckett: The Last Modernist'', 1. bölüm
# '''^''' Beckett's Athletics - Steven O'Connor'ın makalesi
# '''^''' Knowlson, 106
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> The Modern World'de Beckett biyografisi
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> "About Playwright Samuel Beckett" (İngilizce) (PDF). ''Theatre USA Newsletter'' (Mobile, Alabama: Department of Dramatic Arts - University of South Alabama) '''2''' (3). Şubat 2003. Erişim tarihi: 2008-07-03.
# '''^''' "Life". ''Encyclopædia Britannica''. 2008.
# '''^''' Knowlson, James ve Knowlson, Elizabeth. ''Beckett Remembering, Remembering Beckett''. Bloomsbury Publishing, 2007. s.33
# '''^''' Killeen, Terence. ''From sporty teenager to free-thinking writer'' (erişim:3 Temmuz 2008)
# '''^''' Knowlson, 121
# '''^''' Beckett'ın ''"Jean du Chas"'' hakkında hazırladığı makalenin İngilizce ve Fransızca metni (erişim: 3 Temmuz 2008)
# '''^''' ''Collected Poems'', 9
# '''^''' Beckett, Samuel. (1906 - 1989) - Literary Encyclopedia
# '''^''' ''Disjecta'', 76
# '''^''' Beckett'ın MacGreevy'ye yazdığı 25 Mart 1936 tarihli mektup; Knowlson, 226
# '''^''' Katherine Waugh ve Fergus Daly. "Film by Samuel Beckett "The greatest Irish film"". Ireland On-Line. Erişim tarihi: 2008-07-04.
# '''^''' Beckett, yayınlanmamış ''Alman Günlükleri'', 4. defter; not olarak: Knowlson, 238
# '''^''' Israel Shenker, 'Moody Man of Letters', ''The New York Times'', 5 Mayıs 1956; Cronin'de alıntı, 310
# '''^''' Knowlson, 281-283
# '''^''' Knowlson, 283
# '''^''' Samuel Beckett (1906-1989) johnminihan.com. Erişim tarihi: 3.7.2008.
# '''^''' Knowlson, 304–305
# '''^''' The Modern Word
# '''^''' Knowlson'da alıntı, 303
# '''^''' Juliet, Charles. ''Samuel Beckett ile Görüşmeler''. Om Yayınevi, İstanbul, 2000. s. 61.
# '''^''' Knowlson, 352
# '''^''' Knowlson, 353
# '''^''' Knowlson, 324
# '''^''' Juliet, Charles. ''Samuel Beckett ile Görüşmeler''. Om Yayınevi, İstanbul, 2000. s. 33-35.
# '''^''' ''Irish Times'', 18 Şubat 1956, sayfa 6
# '''^''' Knowlson, 342
# '''^''' The Modern Word Theater and Performances
# '''^''' IBDb'de 1956 New York prodüksiyonunun detayları
# '''^''' Karam, Edward. ''Waiting for Godot''. Broadway.com 16 Kasım 2005. (erişim:3 Temmuz 2008)
# '''^''' Litweb'de Jorge Luis Borges biyografisi
# '''^''' Sam and the giant Thirdculture.com. Erişim tarihi: 12.2.2008.
# '''^''' Paris, Paris Betz.lu. Erişim tarihi: 12.2.2008.
# '''^''' Knowlson, 505
# '''^''' Yüksel, Ayşegül - "Samuel Beckett Yüz Yaşında (Oyun Sonu'nun Genco Erkal çevirisinin önsözü - Mitos Boyut Yayınları - 2007)
# '''^''' Happiest moment of the past half million: Beckett Biography - themodernword.com
# '''^''' Dorkin, Paige (2007-03-05). "Finding Beckett in Paris" (İngilizce). Paris: The Paris Times. Erişim tarihi: 2008-07-03.
# '''^'''<nowiki> [http://www.britannica.com/EBchecked/topic/57966/Samuel-Beckett/680/The-humour-and-mastery#toc=toc680 "Loading... The humour and mastery"]. </nowiki>''Encyclopædia Britannica''. 2008.
# '''^''' enotes.com'da Samuel Beckett (erişim:17 Temmuz 2007)
# '''^''' ''Dante ve Istakoz'', ''Aşksız İlişkiler'' s. 7, Ayrıntı Yayınları, 1998, çev. Uğur Ün
# '''^''' ''Murphy'', Ayrıntı Yayınları, İkinci Basım 1999, Çeviren: Uğur Ün, s. 7.
# '''^''' Esslin, Martin. ''The Theatre of the Absurd.'' Garden City, NY: Anchor Books, 1969.
# '''^''' Ackerley, C. J. and S. E. Gontarski (editör), ''The Grove Companion to Samuel Beckett.'' New York: Grove Press, 2004.
# '''^''' Beckett 29 Ekim 1973'te Charles Juliet ile yaptığı söyleşide şöyle demişti: ''"Ama ahlâki değerler açık değildir. Bunları tanımlamak olanaksızdır. Tanımlanmaları için bir değer yargısının dile getirilmesi gerekir, ki bu da olanaksızdır. İşte bu yüzden de ben asla şu saçma tiyatrosu kavramını kabul etmedim. Çünkü orada değer yargısı vardır."''. (Charles Juliet, ''Samuel Beckett ile Görüşmeler'' s.57, Om Yayınevi, İstanbul, Mayıs 2000, çev. Sema Rifat)
# '''^''' ''Oyun Sonu'', Genco Erkal çevirisi, Mitos Boyut Yayınları, 2007, sayfa:32
# '''^''' ''Three Novels'', 414
# '''^''' Knowlson, 397
# '''^''' Cordingley, Anthony (Temmuz 2006). "Waiting on Beckett". ''Profiles in World Literature anad Ideas''. Australian Book Review. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' ''How It Is'', 22
# '''^''' Cohn, Ruby (İngilizce). ''Comment c'est: de quoi rire''. American Association of Teachers of French. s. 563. Erişim tarihi: 2008-07-10.
# '''^''' Soysal, Ahmet. ''Beckett'in Son Sözü'', Kitap-lık sayı 97 (Eylül 2006), sayfa 88-93
# '''^''' Knowlson, 501
# '''^''' Knowlson'da alıntı, 522
# '''^''' Nixon, Jeanna (2007-09-04). "World Premiere Bilingual Production of Beckett Play at Colorada State University" (PDF). Colorada State University - School of the Arts. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' ''Nohow On'', vii
# '''^''' ''Nohow On'', 3
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> Tim Parks (2006-07-13). "Beckett: Still Stirring". Erişim tarihi: 2008-07-13.
# '''^''' Václav Havel ile yapılmış bir röportaj
# '''^''' Knowlson, James ve Knowlson, Elizabeth. ''Beckett Remembering, Remembering Beckett''. Bloomsbury Publishing, 2007. s.138
# '''^''' <sup>'''''a'''''</sup> <sup>'''''b'''''</sup> The Modern World'de Beckett-Influence (erişim: 17 Temmuz 2008)
# '''^''' enotes.com'da Derek Mahon (erişim: 17 Temmuz 2008)
# '''^''' The Modern World'de Beckett-Music (erişim: 5 Temmuz 2008)
# '''^''' Pascal Dusapin'in bir konser tanıtım yazısı (erişim: 5 Temmuz 2008)
# '''^''' Birnbaum, Daniel. Samuel Beckett/Bruce Nauman (erişim: 5 Temmuz 2008)
# '''^''' Üniversite eğitimi sırasında Beckett hakkında bir tez hazırlayan Artonin daha sonra, Beckett'ın eserlerinden yola çıkarak bazı performans gösterileri hazırladı. Bunların listesi sanatçını kendi web sitesinde yer almaktadır.
# '''^''' "Samuel Beckett: A Celebration". ''Special Collections''. University of Delaware Library. 2004-07-16. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' Ve Sinema Dergisi 2. Sayı Nisan 1986, "Stranger than Paradise", Sayfa 34
# '''^''' "UD Library exhibition highlights collection on Nobel Prize-winning author Samuel Beckett". University of Delaware. 2007-09-04. Erişim tarihi: 2008-07-05.
# '''^''' Lois Oppenheim, ed. "Introduction" (İngilizce) (PDF). ''Palgrave Advances in Samuel Beckett Studies''<nowiki> (1. Basım bas.). Londra: Palgrave Macmillan. s. 1. ISBN 1-4039-0352-2.</nowiki>
# '''^''' Adorno, Theodor W. ''Trying to Understand Endgame'' (Oyun Sonu'nu anlamaya çalışmak) [1961], The New German Critique, sayı 26, (İlkbahar-Yaz 1982) sayfa 119–150. ''The Adorno Reader'' içinde, editör: Brian O'Connor. Blackwell Publishers. 2000
# '''^''' John Minihan'ın resmi web sayfasındaki fotoğraf
# '''^''' The Royal Academy Magazine 1998 sayısı, "Image of the century" (Yüzyılın görüntüsü)
# '''^''' John Minihan'ın resmi web sayfasında fotoğrafa ilişkin bilgi
# '''^''' Fotoğrafçı John Haynes''in internet sitesi''
# '''^''' İngilizce Vikipedi'deki 10/05/2008 tarihli '''Euro gold and silver commemorative coins (Ireland)''' maddesi
{|
 
|
|'''''Tiyatro portali'''''
 
|}
 
== Dış bağlantılar ==
Konuyla ilgili diğer Wikimedia sayfaları :
 
'''Commons'''<nowiki/>'ta '''Samuel Beckett''' ile ilgili çoklu ortam dosyaları bulunmaktadır.
 
'''Vikisöz'''<nowiki/>'de '''Samuel Beckett''' ile ilgili alıntılar bulunmaktadır.
* Beckett 100. Yaş Festivali (Nisan 2006).
* Yıllık Samuel Beckett Festivali.
* RTÉ'nin Beckett'a adanmış web sitesi
* PoetryFoundation.org'da Beckett'ın şiirleri
* Beckett'ın kısa eserleri hakkında OFS'deki bilgiler: Kısa eserlerinin Radyo Oyunu Taslağı I'den Felaket'te kadarki döngüsü
* The Samuel Beckett Endpage
* Samuel Beckett için çevrimiçi kaynaklar ve bağlantılar
* The Guardian'da Samuel Beckett
* themodernword.com
* Beckett'ın yayımlanan son eseri What is the Word''ün metni''
* Beckett'ın düzyazı kurgusu
* Art of the States: Earthlight Beckett metinlerinin müzikal kurgusu (besteci Earl Kim)
* Wisden'de Becket
* BBC için radyo oyunları (ubu.com)
* Edna O'Brien'dan "Sam the Man" hakkında (doğumunun 100. yılı anısına)
* Aosdána'daki biyografik not
* Austin'deki The University of Texas'ta bulunan Harry Ransom Center'daki yüzüncü yaş sergisinin çevrimiçi sitesi
{| class="navbox"
 
|
{| class="nowraplinks collapsible autocollapse"
 
! colspan="2" |[göster]
* g
* t
* d
'''Samuel Beckett''' oyunları
 
|}
 
|}
{| class="navbox"
 
|
{| class="nowraplinks collapsible autocollapse"
 
! colspan="2" |[göster]
* g
* t
* d
'''Samuel Beckett'''<nowiki/>'ın düz yazı eserleri
 
|}
 
|}
{| class="navbox hlist"
 
|
{| class="nowraplinks collapsible collapsed"
 
! colspan="3" |[göster]
* g
* t
* d
Nobel Edebiyat Ödülü sahipleri
 
|}
 
|}
Kategoriler:
* 1906 doğumlular
* Dublin doğumlular
* 1989 yılında ölenler
* Samuel Beckett
* İrlandalı yazarlar
* İrlandalı oyun yazarları
* İrlandalı ateistler
* İrlandalı Fransa'daki gurbetçiler
* Postmodern yazarlar
* Nobel Edebiyat Ödülü sahipleri
* Uyumsuz tiyatro
* Varoluşçular
* Postmodernistler
* Anfizemden ölenler
* Montparnasse Mezarlığı'na defnedilenler
 
== Gezinti menüsü ==
* Hesap oluştur
* Giriş yap
 
* Madde
* Tartışma
 
* Oku
* Değiştir
* Kaynağı değiştir
* Geçmişi gör
 
* Ana Sayfa
* Hakkımızda
* İçindekiler
* Rastgele madde
* Seçkin içerik
 
=== Katılım ===
* Wikimedia Dükkanı
* Bağış yapın
* Deneme tahtası
* İş birliği projesi
* Köy çeşmesi
* Son değişiklikler
* Topluluk portali
* Yardım
 
=== Yazdır/dışa aktar ===
* Bir kitap oluştur
* PDF olarak indir
* Basılmaya uygun görünüm
 
=== Araçlar ===
* Sayfaya bağlantılar
* İlgili değişiklikler
* Özel sayfalar
* Kalıcı bağlantı
* Sayfa bilgisi
* Vikiveri öğesi
* Sayfayı kaynak göster
* Dosya yükle
 
=== Diğer diller ===
* Aragonés
* العربية
* مصرى
* Azərbaycanca
* Башҡортса
* Беларуская
* Беларуская (тарашкевіца)‎
* Български
* Brezhoneg
* Bosanski
* Català
* کوردیی ناوەندی
* Čeština
* Cymraeg
* Dansk
* Deutsch
* Ελληνικά
* English
* Esperanto
* Español
* Eesti
* Euskara
* فارسی
* Suomi
* Føroyskt
* Français
* Frysk
* Gaeilge
* Gàidhlig
* Galego
* עברית
* हिन्दी
* Fiji Hindi
* Hrvatski
* Magyar
* Հայերեն
* Bahasa Indonesia
* Ilokano
* Ido
* Íslenska
* İtaliano
* 日本語
* Basa Jawa
* ქართული
* 한국어
* Kurdî
* Latina
* Lëtzebuergesch
* Limburgs
* Lietuvių
* Latviešu
* Malagasy
* Македонски
* മലയാളം
* Монгол
* मराठी
* مازِرونی
* Nederlands
* Norsk nynorsk
* Norsk bokmål
* Occitan
* ਪੰਜਾਬੀ
* Polski
* پنجابی
* Português
* Română
* Русский
* Srpskohrvatski / српскохрватски
* Simple English
* Slovenčina
* Slovenščina
* Shqip
* Српски / srpski
* Svenska
* Kiswahili
* ไทย
* Українська
* اردو
* Tiếng Việt
* Volapük
* 吴语
* Yorùbá
* 中文
* Bân-lâm-gú
Bağlantıları düzenle
* Bu sayfa son olarak 28 Eylül 2015, 15:16 tarihinde güncellenmiştir.
* Metin Creative Commons Attribution/Share-Alike Lisansı altındadır; ek koşullar uygulanabilir. Bu siteyi kullanarak, Kullanım Şartlarını ve Gizlilik İlkesini kabul etmiş olursunuz.<br>Vikipedi® (ve Wikipedia®) kâr amacı gütmeyen kuruluş olan Wikimedia Foundation, Inc. tescilli markasıdır.<br>
* Gizlilik ilkesi
* Vikipedi hakkında
* Sorumluluk reddi
* Geliştiriciler
* Mobil görünüm
*
*
[[Ẹ̀ka:Àwọn ẹlẹ́bùn Nobel nínú Lítíréṣọ̀]]
[[Ẹ̀ka:Àwọn olùkọ̀wé]]
SpesBona
65

edits

Jẹ́ kíkójáde láti "https://yo.wikipedia.org/wiki/Pàtàkì:MobileDiff/503528"